Blurt liet woensdagavond Paradox genieten van zijn jaren tachtig sound. Een mix van no wave en post-punk. Frontman Ted Milton is niet de jongste meer, maar liet zien nog springlevend te zijn. Met zijn overstuurde manier van blazen op de saxofoon overdonderde hij het publiek. Te vangen in een genre is Blurt niet. De presentator noemt het grensoverschrijdend, no wave, post-punk. Oftewel muziek die niet echt definieerbaar is, maar waar we toch graag een label op willen plakken. Een goed gevulde Paradox wacht in spanning op de komst van Blurt. Maar als ze daar dan ook daadwerkelijk zijn, richt Ted Milton zijn eerste aandacht niet op het publiek maar op een waxinelichtje. Milton draagt zelfs een gedichtje aan het kleine lichtje op. Blurt is geformeerd rond de Britse dichter, saxofonist en poppentheaterspeler Ted Milton. Al sinds 1979 is Blurt in verschillende formaties actief. Er is echter een constante en dat is Ted Milton. De goede man is intussen al vijfenzestig, maar dat lijkt niets uit te maken. Er kan vanavond zelfs een dansje van af! Aangevuld met drummer en gitarist maakt Milton avant-gardische no wave. In ieder geval klinkt er veel jaren tachtig door in de sound van Blurt. In Miltons stemgeluid geven David Bowie en Blixa Bargeld (Einstürzende Neubauten) elkaar een hand. Zijn overstuurde manier van blazen op de saxofoon gaat niet vervelen, het heeft iets komisch zonder dat het muzikaal niets meer voorstelt. Hoewel er nergens sprake lijkt te zijn van een vormschema hebben de nummers wel zeker een kop en een staart. Het is mooi om te zien hoe subtiel Milton zijn compagnons met zachte hand dirigeert. Voor het publiek dat de eighties-revival van bands als Franz Ferdinand en Bloc Party heeft gevolgd, is het een keer goed om te horen dat de jonge Britten niets nieuws doen. Het bijna dwangmatige gebruik van de hi-hat van de drummer van Blurt is door veel britpopbands gekopieerd. Zelfs Radiohead lijkt zijn drumpartij van There There stiekem op Blurt te hebben geïnspireerd. Ondanks het rare stemgebruik van Milton en een saxofoon die soms niet eens als een saxofoon klinkt, is Blurt erg toegankelijk. Verschillende muziekgenres ontmoeten elkaar en vormen een fraai geheel. Milton is een acteur en een komiek. Zonder zich verschrikkelijk aan te stellen, entertaint hij zijn publiek alsof hij nooit anders heeft gedaan. Na vijftig minuten lijkt Blurt het voor gezien te willen houden. Gelukkig komt er nog een fraaie toegift.