Dinsdagavond organiseerde Cul de Sac de tweede voorronde van de Lucas Dec Bokaal. Het niveau van de eerste voorronde werd niet gehaald, maar winnaars 7 AM en El Dude bleken toch voldoende in huis te hebben voor een onderhoudende show. Good Morning Spider liet met name zien sterke nummers te kunnen schrijven. Vreemd afgestelde apparatuur speelde SiD en The Zees parten. SID SiD klinkt als een instrumentale kruising tussen Body Rockers en Aux Raus. De band start met een hoop koddige samples die duidelijk maken dat de audiosoftware op de laptop wordt opgestart. De muziek van SiD doet denken aan de soundtrack van een racegame: oppervlakkige, maar moddervette gitaarriffs in stomend tempo, ondersteund door elektronica. De elektronica is vanavond echter wat naar de achtergrond verdwenen. De samples klinken erg hol en worden volledig overstemd door het lawaai van de overige instrumenten. Ergens in de verte horen we wat vage laptopgeluiden. Dit kan nooit de bedoeling zijn geweest van de band en is vermoedelijk dan ook te wijten aan de techniek in Cul de Sac. Voor SiD leidt het tot een gemiste kans, want potentieloos is deze band niet. Zeker de eerste nummers hebben een goede opbouw. De formule van de band weet echter geen twintig minuten te boeien. Als het slotnummer dan ontaardt in een onnavolgbare kakofonie van uit de maat lopende basklanken, is het voor ondergetekende wel weer mooi geweest. 7 AM 7 AM vormt een flink contrast met SiD. De band, bestaande uit de jeugdige Mathijs Luijten (zang/gitaar) en Christian Pasman (percussie), maakt gemakkelijk in het gehoor liggende, akoestische pop. De invloeden zijn erg duidelijk hoorbaar. De zomerse feelgood pop van Jack Johnson en het oudere werk van Racoon hebben duidelijk hun sporen nagelaten in het gitaarspel van Mathijs Luijten. Dat vormt nergens een probleem, want het wordt ruimschoots gecompenseerd door de sterke melodieën van de zanglijnen. Bovendien heeft Luijten een goede stem. Ondertussen trommelt Pasman eenvoudige, maar doeltreffende ritmes. Het geeft de muziek een heerlijk luchtig karakter. Helaas staat de zang iets te zacht afgesteld, wat het moeilijk maakt om de teksten te verstaan. In ieder geval is 7 AM een duo om in de gaten te houden. Over een paar jaar zouden deze mannen best nog eens kunnen verrassen. Vanavond gaan ze met recht door naar de finale. THE ZEES The Zees is een vierkoppig gezelschap dat authentieke blues speelt, met hier en daar wat sporen van funk en progressive rock. De show van de mannen ondervindt ernstige hinder van het erbarmelijke geluid in Cul de Sac. Het is dat we de zanger van de band mondharmonica zien spelen, want het instrument is nagenoeg onhoorbaar. Hetzelfde geldt voor de zang zelf. Wat vanavond overblijft is redelijk strak gespeelde blues, waar wel wat meer durf in zou mogen zitten. Het klinkt nu nog te braaf om te overtuigen. Op de spaarzame momenten dat de zang wel doorklinkt, is The Zees best vermakelijk. Tijdens het laatste nummer komt de band lekker op dreef, maar door de genoemde technische problemen klinkt het geheel onaf. Hopelijk krijgt The Zees binnenkort nog een herkansing, want de band doet vermoeden veel meer te kunnen dan vanavond ten gehore werd gebracht. GOOD MORNING SPIDER Trio Good Morning Spider trapt af met een jagend openingsnummer. De sterke composities van deze band grijpen meteen de aandacht. Good Morning Spider heeft een duidelijk eigen geluid, dat de kleur van The Pixies uitademt. Ook de geslaagde start/stop dynamics lijken uit die hoek te komen. Het grootste struikelblok is de zang, die niet indrukwekkend is. Zanger Boris Walet klinkt geforceerd laag en doet onder voor drummer Arno Toomen, die de achtergrondzang verzorgt. De band wil vanavond nergens bruisen en spannend wordt het ook niet, maar de vaardigheid van dit gezelschap om goede muziek te schrijven staat in ieder geval buiten kijf. EL DUDE Afsluiter El Dude heeft een flinke schare fans meegenomen. Het voelt een beetje als valsspelen, maar het zorgt er wel voor dat de sfeer staat als een huis. El Dude omschrijft zichzelf als een combinatie tussen speedrock en stoner, maar klinkt meer als hardcore. Vernieuwend is El Dude niet, eerder voorspelbaar. De mannen weten echter hoe ze een goede show neer moeten zetten en af en toe komen er interessante instrumentale stukken voorbij. Het sterkste punt is zonder meer de energie waarmee El Dude te werk gaat. Verbeterpuntje is de schreeuwerige zang. De muziek heeft dat gebrul helemaal niet nodig. Een speciale vermelding is op zijn plaats voor drummer Bob, die zijn bekkens met beheerste waanzin afrost. Niet geheel ten onrechte gaat El Dude met de publieksprijs aan de haal. JURYUITSLAG El Dude en 7 AM mogen zich deze avond gelukkig prijzen; zij treden op 18 maart aan voor de finale van de Lucas Dec Bokaal. Laten we hopen dat het geluid op die datum vlekkeloos is.