Desertrocktrio Karma To Burn is na een afwezigheid van maar liefst zeven jaar weer helemaal terug. De heren lieten afgelopen donderdag met een combinatie van oude en nieuwe (!) nummers horen hoe vieze, vuige desertrock hoort te klinken. Voorprogramma Bail liet eerder die avond horen hoe het niet moet.

BAIL
De Bossche heren van Bail mogen de avond in de Kleine Zaal van 013 openen. Stoere mannen-stonerrock gemaakt door dito uitziende heren. Wie aan stoner denkt, denkt aan foute bars met halfnaakte, dansende vrouwen, goedkoop bier en drugs. Echter doet Bail meer denken aan een ontwenningskliniek. Het is op geen enkel moment echt vies en ranzig. Het blijft hangen in groovende rock met een zanger die qua zang aan Chris Cornell doet denken. De drummer heeft een knuffel van The Muppets, Animal, aan zijn drumstel hangen, echter roepen de bewegingen van de bassist meer associaties met hem op. Technisch is het allemaal niet heel erg spannend en de solo van de gitarist op de speaker roept alleen maar vraagtekens op.

KARMA TO BURN
De band die ooit John Garci strikte om mee te zingen op haar eerste plaat heeft nooit meer een volwaardige zanger weten te vinden en is verder gegaan als instrumentaal trio. In 1997 bracht ze haar eerste plaat uit om in 2002 de handdoek in de ring te gooien en andere bands te voorzien van wat gitaar-, bas- en drumgeweld. Anno 2009 bewijzen de heren dat ze het nog steeds met elkaar kunnen. Nieuwe nummers zijn geschreven en vanavond worden ze losgelaten op een te Kleine Zaal. Natuurlijk vuren ze ook nummers met titels die doen denken aan een avond bingo met je oma of de menukaart bij de chinees.

Het zwaartepunt van de setlist ligt bij Almost Heathen. Fanatiek wordt er bij ieder nummer geheadbangd en krijgt ieder nummer een applaus waar Frans Bauer nog jaloers op zou worden. Als dank voor deze goede 'inzet' grapt de gitarist dat het publiek wel een 'sing along' verdient. Die ze dan natuurlijk met alle liefde spelen. Nummers als 19 en 38 zorgen voor veel blije gezichten onder de woest kijkende, bierdrinkende mannen. De nieuwe nummers klinken allemaal iets meer verhalend, maar hebben nog altijd die lekker vieze baslijnen. En lekker is het dan ook. Anderhalf uur muzikale viezigheid. Altijd superstrak en hard. Het woord vet zou een mooie conclusie zijn, echter zou dat nog te weinig kracht bijzetten. Denk dus bij het concert van Karma To Burn aan Star Wars' Jabba de Hutt, maar dan nog vetter.