Benefiet Plan Nederland krijgt minder publiek dan het verdiende

Maze was niet a-MAZE-ing, The Jacks verfrissend, Norman Kapoyos verwarrend maar lekker

Kim Kabbedijk ,

Om geld op te halen voor het goede doel, trad donderdag een aantal bands aan in 013 op het Benefiet Plan Nederland. Jammer genoeg kwam er niet zoveel publiek opdagen. Aan de line-up en de sfeer heeft het in ieder geval niet gelegen.

Maze was niet a-MAZE-ing, The Jacks verfrissend, Norman Kapoyos verwarrend maar lekker

Om geld op te halen voor het goede doel, trad donderdag een aantal bands aan in 013 op het Benefiet Plan Nederland. Jammer genoeg kwam er niet zoveel publiek opdagen. Aan de line-up en de sfeer heeft het in ieder geval niet gelegen. 

GRAND THEFT APPLE
Wanneer deze Limburgse rockers de eerste akkoorden aanslaan, is het nog erg rustig in de Kleine Zaal. Naast een paar verdwaalde Plan Nederlandmensen en leden van de andere bandjes van vanavond is er nog bijna niemand. Jammer, want Grand Theft Apple is een goede opener. Ze speelt stevige nummers die over het algemeen naar de Britpop en rock neigen, waarbij wel af en toe ook wat Amerikaanse stonerrockinvloeden te horen zijn. Niet heel origineel allemaal, maar het verdient zeker een groter publiek dan wat er nu staat.

MAZE
Maze speelt leuk, maar helaas is het geen enkel moment (excuses voor de flauwe woordspeling) a-MAZE-ing. Op de site van 013 staat over deze band: "Opgericht in 2003 en met meer dan 250 (inter)nationale live optredens is het duidelijk dat Maze een lange weg heeft ondergaan." Een ervaren, zelfbewuste band die op het podium een goede show neer kan zetten, valt dan dus te verwachten. Helaas maakt Maze deze verwachting niet waar. Misschien ligt het aan het publiek (dat nog steeds niet in grote getale is komen opdagen) dat ze niet echt moeite lijkt te doen om energie in de podiumpresentatie te steken. Het komt in ieder geval allemaal heel statisch over. Muzikaal steekt het best goed in elkaar; goed stevige gitaarpartijen en de zangeressen hebben mooie stemmen. Hoewel het gebruiken van twee zangeressen een grappig idee is, lijkt het echter niet heel veel toe te voegen aan het geheel. Hun stemmen lijken zo op elkaar dat het verschil slecht te horen is en ook de meerstemmige partijen zijn door hun unisono karakter niet heel creatief. Een band met zoveel ervaring als Maze zou toch echt wel iets beters op het podium moeten kunnen neerzetten.

THE JACKS
Gelukkig komt een half uurtje later The Jacks letterlijk het podium op gehuppeld. Ze begint energiek haar mix van rock en blues. Een erg leuke mix om duidelijk te zijn. De liedjes die The Jacks speelt, zijn heel catchy en fris om naar te luisteren. Het lijkt of alle bandleden het erg naar hun zin hebben. Ze staan heel zelfverzekerd en stoer op het podium. De stem van de zangeres is fijn om naar te luisteren, maar na een tijdje gaat het geforceerde hees zingen toch wat irriteren. Hopelijk raakt ze door haar stijl haar stem niet kwijt, want van dit bandje moeten we meer gaan horen! 

LEFT
In thuisstad Eindhoven is Left al erg populair. In Tilburg lijkt dit nog een beetje te moeten komen. Waarschijnlijk komt dit nog wel, want deze drie heren spelen goed en strak en de liedjes liggen heel goed in het gehoor. Vooral de drummer maakt het erg leuk om naar dit trio te luisteren. Daar de bas en de gitaar af toe wat cliché klinken, zorgt de drum ervoor dat het boeiend blijft. Ook de tweestemmige zang die in tegenstelling tot Maze wel originele vondsten bevat, maakt dat Left echt het idee geeft dat het weet waar het mee bezig is: een goede rockset neerzetten. 

NORMAN KAPOYOS & THE SWINGING MOOD ORCHESTRA
Als headliner van de avond en in het bezit van de langste bandnaam op de poster, zorgt Norman Kapoyos met zijn Orchestra voor een goede afsluiter van de avond. Wat muziekstijl betreft niet echt een logisch vervolg op Left, maar daardoor niet minder goed. Ook heeft deze band, omdat er veel muzikanten ook in andere bands spelen, een leuke extra entertainmentwaarde. De vraag: "Is dat niet die ene van..?" hangt dan ook vele malen in de lucht. Het is alleen vervelend dat dit spelletje niet goed te spelen is met de persoon naast je, omdat het volume zo hoog staat dat niemand elkaar kan verstaan. Dit hoge volume komt het optreden van deze band ook niet helemaal ten goede. Omdat er vaak sfeerische momenten worden gecreëerd in de muziek, lijken de nuances bij deze stukken geheel te verdwijnen door het harde geluid. Verder staat de set erg strak en schiet het alle kanten op - van een liefelijk geluid naar een smerige sound en van gewoonweg mooi naar wringend. Wat voor een verwarrend maar toch wel lekker gevoel zorgt.