The Cat Empire laat Tilburg zweten

Blue King Brown ideaal om mee los te komen

Twan Spierts ,

Het was dansen geblazen, dinsdagavond in de Kleine Zaal. De Australische bands Blue King Brown en The Cat Empire braken daar de tent figuurlijk af en lieten het publiek letterlijk zweten met hun mix van ska, pop, funk en reggae.

Blue King Brown ideaal om mee los te komen

Het was dansen geblazen, dinsdagavond in de Kleine Zaal. De Australische bands Blue King Brown en The Cat Empire braken daar de tent figuurlijk af en lieten het publiek letterlijk zweten met hun mix van ska, pop, funk en reggae.

BLUE KING BROWN
De zaal is al goed gevuld en de tempratuur al flink stijgende als Blue King Brown de avond opent. De band deed al eerder het voorprogramma voor onder andere Silverchair en Carlos Santana. De Australiërs zijn nu op tour met The Cat Empire en bewijzen in 013 dat ze prima geschikt zijn om een publiek los te laten komen. Zangeres en gitariste Natalie Pa'apa'a zweept het publiek op en de achtkoppige band klinkt lekker strak. Het is fris, het is stoer, het is lekker en het is vooral feest.

THE CAT EMPIRE
Het kwik heeft on-Nederlandse hoogtes bereikt als The Cat Empire het podium betreedt. Het is goed te merken dat de meeste toeschouwers in de uitverkochte zaal voor deze band zijn gekomen, want nu slaat de vlam pas echt in de pan. Wederom staan er acht mensen op het podium en deze zijn in hun thuisland heel groot. Ook in Nederland worden ze meer dan gewaardeerd, zo verkochten ze tijdens hun vorige tour de grote zaal van de Melkweg uit. De fans die soms van ver zijn gekomen om The Cat Empire te zien, worden verre van teleurgesteld. De band speelt al haar bekende nummers en varieert en soleert er op los. Het is ska, funk, pop, reggae, jazz en rock tegelijk en zo af en toe zit er ook nog een Arabisch smaakje aan. Het publiek geniet en dat is niet verwonderlijk, want op deze muziek is het vrijwel onmogelijk om stil te blijven staan.

Toch hadden de Australiërs misschien wel een nóg groter feestje kunnen bouwen. Vrijwel alle nummers transformeren in langgerekte solo’s. Soms is dat leuk, als de blazers elkaar bijvoorbeeld iedere maat afwisselen. Maar vaker haalt het de energie en de vaart uit de set. Van de andere kant is dat misschien niet eens zo'n heel slecht idee, want zo kan het publiek af en toe ook een beetje bijkomen in de hitte, om vervolgens totaal uit haar dak te gaan op afsluiter The Chariot en dan kletsnat te beseffen dat het heerlijke feestje over is.