The USA, Sheriff Of Hong Kong en Lovvers maakte het zondag in de Bat Cave tot een geslaagde avond. Het verloop van de muzikale kwaliteiten ging in een stijgende lijn. The USA was middelmatig, wat vooral aan de techniek van de band lag. Sheriff Of Hong Kong was goed, de band liet zien vele doorgroeimogelijkheden te hebben. Lovvers was uitstekend en is in het langetermijngeheugen gekerfd. THE USA “Expect boy-girl vocals, nice prizes, a singing robot, wine-sharing, a wheel of fortune and songs that will make you smile” is te lezen in de biografie van The USA. En zondagavond lijkt dit alles te kloppen. The USA uit Ammerzoden maakt indiepop waar zo nu en dan een casiosampletje de boel versiert. Niet alleen de vrolijke nummers doen de mondhoeken omhoog krullen vanavond, de band komt ook naast de muziek grappig uit de hoek. Vooral wanneer Thijs van den Broek aankondigt dat de drumster Alicia (The Cuties red.) vanavond huisarrest heeft en daarom via de webcam te zien is op het beamerdoek achter de band. Hier doet The USA het goed; het komt sympathiek over en de muziek zelf heeft een groot aaibaarheidsgehalte. Dat de band helaas niet tot over de grens van middelmatig komt, is vooral te wijten aan de technische kant van het muziekverhaal. De vocalen, merendeel zo vals dat de haren op je armen omhoog gaan staan, zijn dermate niet in het geheel gemixt dat deze erg naast de muziek komen te liggen. Natuurlijk heeft dat valse wel weer wat schattigs en past het misschien enigszins wel in het experimentele van The USA, maar de muziek komt niet verder dan matig. Het tweespel tussen de catchy gitaarpartijen en de blije deuntjes halen het simpelweg niet bij wat vanavond nog gaat komen. SHERIFF OF HONG KONG Het niveau wordt dan opgekrikt met Sheriff Of Hong Kong (SOHK) uit Soest. De jonge knullen steken hun inspiratie niet onder stoelen of banken. De monotone nasale vocalen hebben iets weg van Julian Casablancas (The Strokes red.) en de muziek in zijn geheel eigenlijk als een van de vele britpopbandjes, maar dan net even iets anders. Complexer. Het gevaar van SOHK zit hem dan ook in dit experimentele. De band gaat zo van de hak op de tak dat ze het zelf net bij kunnen houden, waardoor de boel een beetje slordig klinkt. Er mist een bepaalde samenhang die het geheel meer vorm zou moeten geven. Aan het einde van de set laat SOHK dit zien en wordt de band duidelijk brutaler. Dan nog een duim omhoog voor drummer Marnix. Hij laat niet alleen zien dat hij goed uit de voeten kan met zijn drumstokjes, maar beschikt daarnaast ook nog eens over uitstekende vocale kwaliteiten. Als SOHK iets meer ballen laat zien en minder moeilijkdoenerij, kunnen zij nog weleens flink wat potten gaan breken. LOVVERS Dan stapt Lovvers het podium op om het publiek binnen een half uur op een ware muzikale blitzkrieg te trakteren. Het uit Nottingham afkomstige viertal maakt lo-fi noise in een oldskool punkjasje (denk aan The Germs, Flipper, The Wipers). Een chaotische stageperformance van vooral zanger Shaun Hencher die een beetje slungelig op en neer binnen de voorste meters van de Bat Cave staat te hupsen. Ook de fotografen van 3VOOR12/Tilburg zijn niet veilig wanneer hij een intiem moment opzoekt met fotografe Sophie Verstappen. De gruizige distortion op de gitaren in combinatie met het galmeffect op de microfoon van de zanger zorgt voor een eigenzinnig vintagegeluid. Het tempo wordt goed hoog gehouden waardoor de aandacht van het publiek geen moment verslapt. Hoewel het concert veel te kort duurt (wat wil je met een album waarvan geen enkel nummer boven de drie minuten klokt), is deze band bij ondergetekende goed in het langetermijngeheugen gekerfd. Lovvers is liefde op het eerste gezicht. ZXZW: boek deze band!