In de Kleine Zaal van 013 werd afgelopen zondag het nieuwe jaar op heftige wijze ingeluid door vijf lokale duistere rock- en/of metalbands. Allen kweten zich overtuigend van hun taak, maar het muzikale hoogtepunt werd bereikt bij afsluiter The Devil’s Blood.
VANDERBUYST
Het hardrocktrio Vanderbuyst roept wat naam betreft al snel vergelijkingen op met acts als Van Halen en Vandenberg. Bands die ongetwijfeld ook in hoog aanzien staan bij de bandleden. Muzikaal gesproken beweegt men zich echter eerder in het rauwere en meer elementaire straatje van groepen als AC/DC en Kiss. Overzichtelijk gestructureerde songs die meteen goed in het gehoor liggen en gelardeerd worden met stevig, maar niet overdreven virtuoos gitaarwerk. Met de uiterst meezingbare UFO-cover Rock Bottom komt dit ouderwets rockende concert tot een logische conclusie. Een prima opening van de concertmiddag.
ENGINE OF DOOM
Het Tilburgse Engine Of Doom tapt vervolgens uit een harder en complexer vaatje. Op een tijdschema staat foutief Engine Of Bodom te lezen, maar met het Finse melodische metalgezelschap heeft dit orkestje toch niet al te veel gemeen. Loodzware riffs en regelmatig complex getrommel brengen eerder een band als Mastodon in gedachten. De songs van Engine Of Doom zitten echter onduidelijker in elkaar en eindigen vaak abrupt. Met behulp van een moddervet geluid weet men desondanks een auditief indrukwekkend optreden neer te zetten.
HOOGHWATER
Met Hooghwater keert deze concertdag weer terug naar meer op rock georiënteerd vaarwater. De band zelf noemt de nodige obscure invloeden, maar het geluid van dit viertal (waarvan de bassist overigens ook in Engine Of Doom speelt) is verrassend toegankelijk. Het valt wellicht het best te omschrijven als stonerrock met een stevige drive en goed instrumentaal samenspel, voorzien van sterke vocalen. Deze nieuwjaarsbijeenkomst staat niet bepaald bol van bands met hitpotentie, maar als er vandaag één band is die door zou kunnen breken naar een breder publiek, dan is het Hooghwater wel. Het is ze in ieder geval zeker gegund.
ANAPHYLACTIC SHOCK
Het lokale doomorkestje Anaphylactic Shock zal commercieel gesproken niet zo gauw veel potten gaan breken. Tenminste, als de Apocalyps nog even op zich laat wachten. De muzikale producten van dit sombere gezelschap (die dan weer haar gitarist deelt met Hooghwater) zouden daar namelijk prima bij passen. Weinig opwekkende boodschappen aan de mensheid worden met grote intensiteit op het publiek losgelaten, waarbij vooral de zanger goed tekeer gaat (en het niet kan nalaten enkele keren stevig op zijn microfoon te meppen). Het songmateriaal is consistent en nodigt uit tot onwillekeurige hoofdbewegingen. Een overtuigend optreden voor degenen die dit zware materiaal kunnen verdragen.
THE DEVIL’S BLOOD
Aan de uit Eindhoven afkomstige formatie The Devil’s Blood de eer deze kwalitatief hoogwaardige concertdag af te sluiten. En dat weet deze groep meer dan adequaat te doen. Met maar liefst drie gitaristen in de gelederen en een zangeres die qua stem wel wat weg heeft van de betere metalen giller heeft dit zestal meer dan genoeg vuurkracht in huis om een spetterend optreden neer te zetten. En dat doet men dan ook. De bloederige naam en dito uitstraling van de band zouden kunnen doen vermoeden dat we hier met een black metal gezelschap te maken hebben, maar de muziek spreekt een andere taal. Namelijk die van ouderwetse hardrock met een vleugje metal, waarbij de dubbele gitaarharmonieën en breed uitgesponnen gitaarduels (de derde gitaar beperkt zich tot ritmische activiteiten) regelmatig Thin Lizzy in herinnering roepen. En dat is natuurlijk allerminst verkeerd. Vernieuwend is het allemaal niet (hoewel de keuze om een vrouw ouderwetse metal vocalen te laten zingen wel enigszins opmerkelijk mag heten). Maar als men zo goed is in wat men doet als deze band, is dat ook alleen maar overbodig. Een uitstekende afsluiting van een geslaagde concertdag, die maar weer eens bewijst hoeveel kwaliteit deze hoek van Brabant in huis heeft als het gaat om hardrock/metal die het middenrif bespeelt.