Gomer Pyle trapt gaspedaal goed in na langzame start

Flying Fortress ook zeer veelbelovend

Chris Stadhouders ,

SpaceJam haalde maandagavond twee van hun paradepaarden van stal om in Cul de Sac te laten galloperen. Als dat een affiche oplevert met de namen Gomer Pyle en Flying Fortress erop, blijken er veel mensen bereidt om hun warme huis te verlaten. En terecht!

Flying Fortress ook zeer veelbelovend

Maandagavond, niet echt een avond waarop je normaal gesproken de stad in gaat om een paar bands te bekijken. SpaceJam Records heeft echter deze ongebruikelijke avond uitgekozen om twee van hun paradepaarden van stal te halen en in cafe Cul de Sac te laten galloperen. Als dat een affiche oplevert met de namen Gomer Pyle en Flying Fortress erop, blijken er veel mensen bereidt om hun warme huis te verlaten.

FLYING FORTRESS
Als eerste komt Flying Fortress het kleine podium op. Met een nieuwe plaat op zak en een volle speellijst in het vooruitzicht ziet het er goed uit voor deze heren uit Den Bosch. Vanaf het moment dat de band de eerste riff op het volle café loslaat, staat het geheel als een huis. Lange sfeervolle nummers met veel dynamiek is het recept. Waar veel stoner rockbands de jaren zeventig willen doen herleven, en daardoor vaak gedateerd aandoen, weet Flying Fortress deze valkuil knap te omzeilen. Natuurlijk liggen de invloeden uit deze periode er bij vlagen duimendik bovenop. Maar wat de sound van dit gezelschap onderscheidt van die van hun stijlgenoten, zijn de zuivere grunge invloeden die geregeld de kop op steken. Het zijn deze jaren negentig invloeden die deze bommenwerper een eigen gezicht geeft. Bij vlagen zou je, als je je ogen dicht doet, bijna gaan denken dat Kurt Cobain als winnaar uit de auditierondes van Hawkwind is gekomen. Een sterk optreden van een veelbelovende band!

GOMER PYLE
Dan is het de beurt aan een van de van de meest bejubelde vaderlandse rockbands van dit moment; Gomer Pyle. De band put deze avond vooral uit zijn laatste werkstuk, Idiots Savants. Het optreden komt wat langzaam op gang, de band speelt een paar lange slepende stukken aan het begin van de set waardoor de aandacht van het publiek lijkt te ontsnappen. Maar als het kwartet besluit het gaspedaal in te trappen, komt er een machine op gang waar geen ontkomen aan is. Zwaar, log en strak met een dikke laag psychedelica. Zeker bij het pompende, snellere materiaal lijkt het wel alsof er in de gedaante van zanger Mark Brouwers een bastaardzoon van Ozzy Osbourne en Wendy O. Williams op het podium staat. Na een uur zit het optreden erop, over drie maanden wacht een stijf uitverkocht 013 tijdens het beruchte Roadburn Festival. Gomer Pyle staat daar als openingsact op de rol. Afgaande op wat deze band op een doorsnee koude maandagavond laat zien, zou je haast medelijden krijgen met de bands die na hun het podium moeten betreden…