"It's been too long", roept een enthousiaste fan als Dowd vertelt dat het een jaar geleden is dat hij in Nederland was. Vorig jaar stond hij met zijn band The Racketeers ook in Paradox, maar dit jaar staat hij helemaal alleen op het podium. Gewapend met een gitaar en een mondharmonica weet hij maandagavond de aanwezigen in een ‘country-revival’ te trekken. SETTING Eamonn Dowd maakte een goede keuze om dit jaar weer in Paradox te spelen. De setting lijkt op een bruin café, wat ideaal is voor zijn Ierse country/rock. De mensen aan de bar, de flesjes bier en de tafels in de zaal doen vermoeden dat je in een kroeg zit, in plaats van bij een optreden. En dat is ook te merken aan het publiek: het grootste deel zit onder het genot van een drankje een beetje te ouwehoeren. Er zijn ook maar weinig momenten waar het publiek écht stil is, behalve bij rustige nummers als Sweet Angel. Het lijkt erop alsof het publiek niet is gekomen voor Dowds optreden, maar omdat ze behoefte hadden aan een gezellige avond in de kroeg. Het optreden blijft boeiend door afwisseling tussen rustige en snelle nummers, maar het lijkt er op dat gezelligheid voor sommigen toch belangrijker is. STRAK Eamonn heeft The Racketeers thuisgelaten, maar zonder band redt hij zich ook prima. Hij vertelt dat een Duitse fan hem eens aansprak op zijn ‘sloppy guitar-playing’, maar het publiek lijkt daar geen last van te hebben. Hij is misschien niet de beste gitarist, maar hij speelt de hele set erg strak. Soms laat hij zich even helemaal gaan, zoals bij Playing With Fire, een cover van de The Rolling Stones. Na het nummer houdt hij zijn gitaar met één hand in de lucht en ragt hij even lekker hard op zijn gitaar, gevolgd door luid applaus van het publiek. Af en toe maakt hij ook gebruik van zijn mondharmonica, wat zeker iets toevoegt aan zijn rauwe stem en zijn gitaarspel. Met zijn voet tikt hij steeds mee om in het ritme te blijven, wat voor een extra muzikale laag zorgt. Toch irriteert het soms als hij bij de wat hardere nummers, zoals bij Kiss You Twice, iets té fanatiek op de grond stampt. COVERS The Racketeers hebben een sterk repertoire van maar liefst vijf albums, maar Dowd speelt meer dan alleen maar eigen materiaal. Nummers van artiesten als Hank Williams, Nicki Sutherland en de Stones komen voorbij. Dowd vraagt zelfs naar verzoekjes, maar het publiek is te bescheiden om daar op te reageren. Net voordat hij zijn ruim één uur durende set wil afsluiten, komt Inneke van de Belgische band Inneke 23 & The Lipstick Painters het podium opgerend: ze wil samen Ring Of Fire van Johnny Cash zingen. Dowd stemt daarmee in en het optreden wordt waardig afgesloten met de klassieker van The Man In Black.