Het is vanavond al weer tijd voor de tweede Mic Check-avond van 2009. Waar een maandje terug Ice-T de zaal liet springen, is het vanavond de beurt aan EPMD om de Kleine Zaal van 013 eens ouderwets los te laten gaan op hun oldskool hiphop. Het voorprogramma mag er ook wezen. Anonymouz bijt het spits af met zijn funky stijl. Hij doet dit samen met Risskant, een talent van eigen bodem. Samen komen ze hun nieuwe album doen, welke 1 april uitkomt. De andere voorprogramma-act is Concrete, de man uit Rotterdam. Hij komt zijn ding, SoS, doen samen met maatje D-Son. EPMD geeft uiteindelijk een show om als echte hiphopliefhebber van te smullen. Een lekkere oppepper, zo midden in de week.
 
ANONYMOUZ
Rond de klok van negen komt de host van vanavond, Lentini on stage om de eerste act van deze Mic Check-avond aan te kondigen. Het is een man uit Vancouver, Canada, Anonymouz is de naam. Na een korte aankondiging weet Lentini ons mee te delen dat de lichten in de zaal uit mogen. Allemaal. Direct wordt duidelijk waarom; Anonymouz heeft een lekker theatrale opkomst voor ons in petto. Met alle lichten uit, enkel een lange kaars in de hand en kerkklokken op de achtergrond wordt het direct een stuk kouder in de zaal. De donkere, grimey bass-beat klapt erin, en je lijkt je af te vragen waarom juist deze man het voorprogramma van EPMD verzorgt. Na een paar nummers zo te hebben gebracht, wordt de zaal getrakteerd op een monoloog, over hiphop uiteraard. "Fuck being cool" is de boodschap die hij de zaal wil meegeven vanavond. Hij vervolgt de show op een totaal ander pad; de funky/jazzy-beats-la wordt opengetrokken, en als klap op de vuurpijl heeft hij een vriendje bij! Het is er eentje van eigen bodem, Risskant namelijk (o.a. bekend van zijn samenwerking met Ad Rem). In eerste instantie lijkt hij wat weg te vallen tegen de dominant aanwezige Anonymouz, maar uiteindelijk krijgt hij toch even zijn moment en mag hij ook een paar rijms laten horen. De reden dat ze er samen staan is een nieuw project van de twee mannen, genaamd RISSKANTANONYMOUZ. "From New Amsterdam to Amsterdam.", want "Vancouver wordt ook wel New Amsterdam genoemd", aldus Anonymouz. Na een aantal nummers van de samenwerking gedaan te hebben zit het halfuurtje er weer op, en moet Anonymouz met pijn in zijn hart de planker weer verlaten. Met nog een laatste peptalk aan de crowd, en een laatste reclame voor RISSKANTANONYMOUZ (1 april!) heeft hij het publiek laten horen wat hij kan.

CONCRETE
Na een kwartiertje rookpauze is het de beurt aan het tweede voorprogramma van de avond, de laatste voor EPMD. Het is de man met de dreads, zijn naam is Concrete, en vanavond staat hij on stage samen met D-Son. Samen noemen ze zichzelf SoS, en wat ze maken valt toch het best te beschrijven als hiphop meets reggae. Ergens doet het misschien wel wat aan Postmen denken. Tijd voor Concrete om eens te 'checken hoe lijp de crowd is'. Als iedereen hem naroept, weet hij dat het goed zit. Misschien is dat ook wel het teken voor Concrete om er eens een dikke joint bij te pakken, even lekker relaxen. Zo is de sfeer ook; relaxed. En dat terwijl de muziek die te horen valt, ondanks de reggae-invloeden, er toch behoorlijk inknalt. Na een nummer of wat zit ook Concrete's en D-Son's halfuurtje er weer op, en na een laatste keer het MySpace-adres geroepen te hebben is het tijd om het podium weer te verlaten. Met de joint in de hand.

EPMD
Na een dik halfuur pauze is het dan eindelijk zover, EPMD! Voor velen in de zaal misschien wel jeugdsentiment te noemen, maar de boodschap van de avond wordt al gauw duidelijk; hiphop is nog lang niet dood, en EPMD ook niet. Voor het zover is, komt host Lentini nog even op om zich voor de zaal te excuseren, wegens de te lange pauze. Een kwartiertje pauze was eigenlijk de bedoeling, maar de mannen van EPMD konden het niet redden. Voor de laatste keer wordt DJ Daan bedankt voor zijn diensten van vanavond, en dan gaat het echt gebeuren. EPMD in de Kleine Zaal van 013. Het concert was vanwege de magere kaartverkoop verzet van de grote naar de kleine zaal. Dit zorgt er wel voor dat de zaal lekker vol zit. Met z'n tweeën komen ze het podium oprennen; E (Erick Sermon), kenschetsend met een zweetband om zijn hoofd, en PMD (Parrish Smith) met zijn al even herkenbare vissershoedje op. DJ Scratch heeft inmiddels al plaatsgenomen achter zijn set, en laat direct horen wat hij vanavond voor ons in petto heeft.In een uurtje laten ze vervolgens bijna alle klassiekers horen, alsmede een aantal nummers van het nieuwe album We Mean Business. De hardcore hiphopcrowd geniet ervan, met als hoogtepunten de pits vooraan bij classics als It's My Thing en Da Joint. Onder de andere hoogtepunten kunnen de vele monologen en de ode aan de legends genoemd worden. Bij dat laatste werd er een ode gebracht aan reeds overleden legendes, zoals Jam-Master Jay, The Notorious B.I.G., Big L, Tupac en zelfs Marvin Gaye en Bob Marley (speciaal voor alle smokers in de zaal). Na hier een paar fragmenten gedaan te hebben, zetten ze weer in om het nieuwe album te promoten. Onder andere Listen Up wordt gedaan, en uit de reactie van de zaal valt inderdaad te concluderen dat de echte hiphop godzijdank nog niet gestorven is. Na een indrukwekkende acapella  brag 'n' boast van P en krakers Gold Digger en Head Banger is het alweer tijd voor de mannen uit de VS om afscheid te nemen van Tilburg. Met een luid "Tilburg, make some motherfucking noise!" komen ze toch nog voor een laatste keer Da Joint doen, maar dan is het echt afgelopen. EPMD, door velen nog gemist op Rock the Bells, heeft Tilburg vanavond laten zien dat hiphop leeft, en blijft. Uw recensent kijkt nu al uit naar de volgende Mic Check-avond, met Onyx als headliner.