Avond vol nostalgie met Peter Green

Bluesveteraan oogt fragiel, maar is het spelen niet verleerd

Chris Stadhouders ,

Een complete generatie is eind jaren zestig opgegroeid met klassiekers als Albatross, Oh Well en Black Magic Woman. Deze nummers zijn allemaal geschreven door de man die zondagavond zijn opwachting maakte in de Kleine Zaal van 013. Terwijl buiten in de kou de meters bier van hand tot hand gingen, wachtte een uitverkochte zaal vol oudere jongeren op gitaarlegende Peter Green en zijn vrienden.

Bluesveteraan oogt fragiel, maar is het spelen niet verleerd

Een complete generatie is eind jaren zestig opgegroeid met klassiekers als Albatross, Oh Well en Black Magic Woman. Deze nummers zijn allemaal geschreven door de man die zondagavond zijn opwachting maakte in de Kleine Zaal van 013. Terwijl buiten in de kou de meters bier van hand tot hand gingen, wachtte een uitverkochte zaal vol oudere jongeren op gitaarlegende Peter Green en zijn vrienden.

De stoel op het podium met daarvoor een lessenaar met papieren vol notenbalken en teksten geven te denken dat we hier niet te maken hebben met een kwieke rocker op leeftijd. De wankele gang van de 62-jarige gitarist naar diezelfde stoel bevestigt dit. Maar als hij eenmaal zit, zijn gitaar omheeft en de eerste zinnen zingt, haalt de zaal opgelucht adem. Het klinkt allemaal wat broos en af en toe schokkerig, maar de klasse is nog altijd onmiskenbaar aanwezig. De veteraan heeft een goede, solide band meegenomen. Het publiek wordt tussen de nummers door op sympathieke wijze bijgepraat door gitarist Mike Dodd. Meerdere malen probeert hij Green over te halen om zijn herinneringen aan bepaalde songs met het publiek te delen. Maar hoewel de man in een prima stemming verkeert, voor die kar laat hij zich niet spannen vanavond.

Al vroeg in de set komt de evergreen Albatross voorbij. De goede, sfeervolle uitvoering zorgt ervoor dat de zaal definitief achter de gitarist en zijn band gaat staan. Er komen zeker ook zwakkere momenten voorbij. Vooral als Mike Dodd de zang overneemt zakt de boel in. Maar de aanwezigen hebben vanavond besloten dat ze vooral blij zijn dat ze nog een kans hebben gekregen om een oude meester in levenden lijve aan het werk te zien. De set bevat zo ongeveer alle hoogtepunten uit de loopbaan van de Brit, afgewisseld met nummers die hem beïnvloed hebben om een halve eeuw geleden zelf de gitaar op te pakken. Peter Green heeft zelf een keer toegegeven dat hij op een tour een keer een trip heeft genomen waarvan hij nooit meer is teruggekeerd. Gelukkig heeft hij de laatste jaren in ieder geval de weg naar het podium wel weer terug weten te vinden.