Zaterdagavond vond in Little Devil alweer de negende editie plaats van Local Heroes: Heavy Music. Een afwisselende avond van Roxxity vol metalcore, emo en zelfs post-metal. Ook qua niveau en ervaring liepen de bands flink uiteen, maar één ding hadden ze met elkaar gemeen: enthousiasme en gedrevenheid.

WHEN EMBERS RISE
Voor When Embers Rise is het haar tweede optreden ooit. Een optreden eerder in de finale van de Tilburgse bandwedstrijd kon niet doorgaan omdat een aantal bandleden moest werken. Het is nog vroeg op de avond, maar Little Devil is al goed gevuld. Ook familieleden zijn voor de gelegenheid 'afgedaald' naar het donkere metalhol om de metalcore van zoon-, neef- of broerlief te aanschouwen. Dat de heren nog niet veel podiumervaring hebben opgedaan, is niet af te lezen van de gezichten. Ze genieten ervan en vuren ieder nummer af met het grootst mogelijke enthousiasme. Technisch gezien rammelt het allemaal wat. Hier en daar laten ze een steekje vallen en de zangers beheersen de techniek nog niet voldoende om het allemaal vlekkeloos te laten verlopen. Het wordt echter allemaal goedgemaakt door de energie die de heren in de show stoppen.

HEADLESS
Ook de tweede band van vanavond produceert metalcore. Met als verschillen dat de riffs en breaks bij deze band verder te zoeken zijn en dat de zanger een stuk meer herrie weet te produceren. Hij wordt vanavond vocaal bijgestaan door de drummer, die een aardig zanglijntje mee weet te brullen. Een toegevoegde waarde bij een zanger die helaas nog wat te weinig bereik heeft om spannende dingen te kunnen doen. Het blijft allemaal wat op een trucje lijken. Een goed uitgevoerd trucje, dat met wat meer training verder ontwikkeld kan worden. Ook bij deze band ontbreekt het niet aan energie en enthousiasme. Het geluid is net als bij de vorige band niet om over naar huis te schrijven: het gitaargeweld klinkt als één grote brij. Jammer.

UNAS
Dat Unas de avond naar een hoger niveau tilt, blijkt al meteen bij de eerste noten. Onvervalst snoeiharde metalcore en een zanger die met de energie waarmee hij zijn teksten uitbrult de andere vocalisten in het niets doet laten verdwijnen. Het is niet allemaal superstrak, hier en daar een foutje, maar die worden ruimschoots weggepoetst door originele breaks en loopjes. Het publiek bestaat inmiddels niet meer uit vaders en moeders met videocamera's, maar uit liefhebbers van het genre. Naast een goede zanger is de frontman ook een goed entertainer die niet vies is van een praatje tussen de nummers door.

RISE A THOUSAND
De heren van Rise A Thousand zijn de vreemde eend in de (metal)bijt van vanavond. Geen metalcore, maar emo is wat de zaal siert. Podiumervaring hebben de heren genoeg. Rise A Thousand stond eerder in het voorprogramma van grote bands in de grote zalen van ons land. Vanavond dus terug naar de roots in het immer gezellige Little Devil. De zanger stuitert over het podium heen zoals het een frontman in dit genre betaamt. Deze 'eye candy' kan echter niet verbloemen dat de soms tegen het poppy aanliggende klanken snel gaan vervelen. Het half uur dat deze heren hebben gekregen om hun kunsten te vertonen, is voor de gemiddelde metalliefhebber dan ook veel te lang. En laat dit nu net het publiek zijn van deze avond.

IZAH
Dat het podium van Little Devil te klein is geworden voor de heren van Izah, blijkt vanavond wel erg letterlijk: twee bandleden moeten hun kunsten vertonen voor het podium omdat er gewoonweg geen plek meer voor hen is. Met een lichtbak als enige verlichting is het een duistere bedoening. Dit sluit goed aan bij de donkere, zware klanken die deze heren produceren. Post-doom met harde, intense passages, afgewisseld met rustige post-rockachtige stukken om vervolgens door te groeien naar een hartverscheurende climax. Door het slechte geluid is de cleane zang echter slecht hoorbaar. De grunts daarentegen komen hard en intens binnen. Combineer dat met geweldig strak spel van de rest van de bandleden en de conclusie mag getrokken worden dat Izah verreweg de beste band van de avond is. De heren bewijzen niet alleen dat het podium zelf te klein is voor de band, maar dat ze ook muzikaal gezien Little Devil al lang en breed ontgroeid zijn.