Niet beuken maar dansen bij De Staat

Er is geen ontkomen aan het volume van G O T V

Kim Kabbedijk ,

Een bijna volle Dommelsch Zaal en een luid voorprogramma vormden vrijdag de ingrediënten voor een geslaagd optreden van De Staat in 013. Het publiek liet zich gemakkelijk overtuigen door de dansbare stonerrock van de Nijmegenaren die dit jaar op praktisch ieder festival stonden.

Er is geen ontkomen aan het volume van G O T V

Een bijna volle Dommelsch Zaal en een luid voorprogramma vormden vrijdag de ingrediënten voor een geslaagd optreden van De Staat in 013. Het publiek liet zich gemakkelijk overtuigen door de dansbare stonerrock van de Nijmegenaren die dit jaar op praktisch ieder festival stonden.

G O T V
Naast de LOI komt er nog een afkorting uit Leiden, namelijk G O T V. De heren van deze band mogen voor De Staat aftrappen nadat Go Back To The Zoo af heeft moeten zeggen wegens grieperige bandleden. G O T V zet stevig in, met een volume zo hoog dat je niet  om de band heen kan. Bij de bar, op de wc en zelfs in de foyer: overal is ze te horen. Door de duidelijke voorliefde voor diepe bassen en hoekige gitaarrifs lijkt G O T V een logische keus als voorprogramma voor de stonerrock van De Staat. Wel zijn de nummers van deze Leidse band een stuk minder toegankelijk en dansbaar dan die van De Staat en is er weinig interactie met het publiek. Hierdoor blijkt na een tijdje de spanningsboog te kort om de complete set geboeid te blijven te kijken. Uiteindelijk wil je gewoon even weg uit die enorme bak met geluid.

DE STAAT
Eigenlijk valt er nog maar weinig te zeggen over De Staat, want alles is waarschijnlijk al een keer gezegd. Afgelopen festivalseizoen heeft de band op ieder denkbaar podium gestaan en speelde keer op keer een sterke set met geweldige nummers. Herhaaldelijk werden ze de hemel in geprezen en ook bij dit optreden in 013 is er geen reden om dat niet te doen.

Het is duidelijk dat de zaal niet anders verwacht dan een goed optreden. Nog voor er echt iets gespeeld is, wordt er voor het podium al flink gesprongen en geklapt. Een gezellige bende dus, maar naar het idee van de zanger een iets te grote bende: “Wij zijn De Staat, we ain't Slayer. Dus houdt eens op met dat gebeuk en ga dansen!”. Het is moeilijk om stil te blijven staan wanneer De Staat speelt, zeker wanneer de toetsenist een cowbell tevoorschijn trekt en over het podium begint te dansen. Daar krijg je toch spontaan goede zin van? Dat is het speciale aan deze band: als geen ander weet ze de donkere, zware klanken van stonerrock te combineren met een lichte, dansbare vibe.