Een gebrek aan enthousiasme van zowel bands als publiek zorgden zaterdag in Little Devil bijna voor een avond vol gemiste kansen. Net op tijd herpakten de mannen van Tenement Kids en From Here To Nowhere zichzelf.

FROM HERE TO NOWHERE
Het is iets over tienen als het Utrechtse From Here To Nowhere in een vrij lege Little Devil het spits afbijt. De band heeft na wat bezettingswisselingen eindelijk haar draai gevonden, zo is te lezen op de MySpace-pagina. Live valt daar weinig van te merken. Overgangen tussen nummers haperen. De drummer speelt soms een versnelling of twee hoger dan de andere bandleden. Soms lijkt het zelfs of alle drie de bandleden een compleet ander nummer spelen.

Op die sporadische momenten dat het wel loopt, klinkt From Here To Nowhere als een vroege versie van The Get Up Kids. Poppunklegende Face To Face heeft de twijfelachtige eer om gecoverd te worden, echt herkenbaar klinkt het namelijk niet. Als zanger/gitarist Freek aankondigt dat de band over drie maanden een demo gaat opnemen, hoop je bijna dat ze dat over drie jaar pas gaat doen. Want het is duidelijk dat deze band daar, althans vanavond, nog niet klaar voor is.

TENEMENT KIDS
Het kan verkeren. Stond Tenement Kids drie maanden geleden nog voor een bijna volle Kleine Zaal van 013, vandaag moet ze het doen met grofweg veertig bezoekers. De mensen die de Achterhoekers hebben gezien in het voorprogramma van Face Tomorrow hebben het vandaag duidelijk laten afweten. In principe moet dat een band als Tenement Kids er niet van weerhouden een goede show neer te zetten. De poppunk met rauwe vocalen en enorme drive werkt op album erg goed, getuige de lovende recensies voor het pas verschenen We've All Been Down.

Helaas ontbreekt het in Tilburg vooral in het begin aan die drive. De gehele band, maar vooral zanger Gijs Wilbrink, oogt vermoeid. Normaliter klinkt Tenement Kids als de Nederlandse versie van Hot Water Music, nu gun je de band vooral een kopje groene thee en wat rust. Dat is jammer, want Tenement Kids heeft al eerder bewezen beter te kunnen. Gelukkig herpakken de heren zich op tijd en staan tijdens de laatste nummers van de set alle neuzen dezelfde kant op. De Herman Brood-cover Never Be Clever is het toefje op de slagroom.