Het gevarieerde programma op de zaterdag in Bat Cave en V39 was net zo uiteenlopend als de kwaliteit. Zo was er een heuse rockopera, overschreeuwde Grey Daturas de kater en US Christmas zette een indrukwekkende show neer die de wat saaie rariteiten van Nadja deed vergeten.

GREY DATURAS
In de Batcave wordt meteen zwaar afgetrapt. Grey Daturas maakt namelijk noise van de bovenste plank, en dat is met een kater van de vorige avond behoorlijk zware kost. Voor de liefhebber valt er genoeg te genieten, want de muzikanten zijn zichtbaar in hun element en zetten een strakke show neer. Voor de leken is het moeilijk de aandacht erbij te houden, omdat er veel op dezelfde tonen wordt voortgeborduurd. Veel mensen zullen zich afvragen of er meer dan één nummer is gespeeld. (AdV)

EUGENE RONBINSON
Een vreemde eend in de bijt, deze act. Eugene Robinson is vanmiddag namelijk niet gekomen om muziek te maken met zijn band Black Sun, maar om verhalen te vertellen uit zijn nieuwe boek Fight. De voormalig beroepsvechter doet dit met veel humor, maar ook met een zekere agressiviteit, dat het verhaal nu en dan kracht bij zet. Hetgeen hij vertelt gaat namelijk ook over geweld, met name dat uit zijn jeugd. Op het moment dat het drie kwartier durende verhaal gaat vervelen, komt gelukkig alsnog Black Sun op en speelt een strakke en snoeiharde track, geheel in lijn met de voorgaande vertelling. Interessant optreden, maar opmerkelijk geprogrammeerd. (AdV)

NADJA
Het Canadese noise-duo Nadja lijkt heel Roadburn naar de Bat Cave te hebben getrokken. Dat alle ogen op hen gericht zijn, lijkt de muzikanten echter niets te deren. Stoïcijns brengen ze hun noise voort met de rug naar het publiek. Bas, gitaar en vooral veel vreemde samples klinken door de zaal. De gitarist brengt zelf ook wat vocalen voort, al zijn deze ondefineerbaar. De sfeer die Nadja als uitgangspunt neemt is oké, maar daar blijft het verder bij. De muzikanten lijken niet in staat melodieën te creëeren of echt te variëren. Dit gegeven zorgt ervoor dat de Bat Cave al relatief snel begint leeg te lopen. Wat op de MySpace veelbelovend en als duistere noise klonk, is live erg traag en wat saai. Gemiste kans, als je het mij vraagt. (LR)

US CHRISTMAS
Dat Neurosis US Christmas heeft uitgenodigd, daar mogen we ze uitgebreid voor bedanken. Want mijn god, wat een indrukwekkende band is dit. US Christmas (wat een rare naam trouwens) combineert op sublieme wijze de beklemmende opbouw van Neurosis en de hypnotiserende vibe van Motorpsycho. Enkele briljante gitaarpartijen die de frontman tussen de heftige, voortslepende riffs door speelt, doen denken aan Neil Youngs mystieke soundtrack van de film Dead Man. De zanger, die er met zijn lange haren, baard en tatoeages uitziet als een typisch zuidelijke rocker, klinkt naarmate het optreden vordert steeds indringender en dramatischer. Het publiek is laaiend enthousiast, maar zodra het optreden is afgelopen rent de frontman met ontbloot bovenlijf naar de Dommelsch Zaal. Neurosis begint. Jammer dat een toegift er niet in zit, maar wie er geen genoeg van kan krijgen kan er later deze week nog heen in W2 in Den Bosch. Gaat dat zien! (FV)

THE OUTSKIRTS OF INFINITY
In de kelder van V39 staan drie rockopa’s geprogrammeerd die maar liefst drieënhalf uur (!) gaan duren. Het materiaal van Outskirts Of Infinity bestaat voornamelijk uit oude bluesrock en psychedelica, maar ook het vroegere stonerwerk komt enigszins aan bod. Tijdens de lange jams, die in het begin zeker erg interessant zijn, maar later veel van hetzelfde bevatten, is genoeg fraais te horen. Leuk om te zien is dat deze mannen nog altijd veel plezier hebben in het muziek maken, en dat bescheidenheid de mens siert. Hier en daar komen ook nog enkele covers van Jimi Hendrikx en Cream voorbij. (AdV)

Het was zo druk in de Bat Cave, dat onze fotograaf niet bij het podium kon komen om foto's te maken. Onze excuses hiervoor.