Na Je Moeder in Studio, vond donderdag in Little Devil de ruigere variant Je Schoonmoeder plaats. Een avond vol punk en hardcore, georganiseerd door Leftunder Music in samenwerking met stichting BraM, met drie Brabantse bands die het podium af stoomden.

ON FIRE
Zes Brabantse jongens met politiek correcte teksten, verpakt in een punkhardcore jasje en overgoten met metalinvloeden à la Iron Maiden. On Fire creërt in haar muziek veel ruimte voor muzikale intermezzi en solo’s, waardoor de muziek toegankelijk wordt. Het podium in Little Devil lijkt te klein voor de zeskoppige band. Zangers Roel en Sander springen het publiek in, waar ze enthousiast worden ontvangen. Hoewel ze perfect op dezelfde toon kunnen schreeuwen en keurig evenveel zingen, zie ik persoonlijk de meerwaarde van een zangersduo niet in. 

On Fire draagt ieder nummer aan iets of iemand op. Je Schoonmoeder, Noyalty, Overgrown; iedereen krijgt een liedje. Misschien iets te Bono-achtig voor deze stoere punkers. On Fire is melodieus, maar weinig afwisselend. Het enthousiasme van de band en de prima nummers maken On Fire echter tot een prima opener voor Je Schoonmoeder.

NOYALTY
Absoluut hoogtepunt van de avond is Noyalty. Zodra je Little Devil binnenstapt voel je: daar staat een band te spelen. Noyalty begrijpt het ‘slap in the face’-principe prima. De bassen staan een stuk verder open dan bij On Fire. Noyalty is retestrak en staat als een huis. De vijf punkrockers uit Eindhoven hebben al flink wat eigen materiaal, maar zijn ook niet vies van een covertje. Het publiek gaat uit zijn dak bij Linoleum van NOFX. De melodieuze refreinen van het eigen werk slaan goed aan bij het publiek en maken dat Noyalty geen ogenblik verveelt. 

OVERGROWN
Afsluiter van de avond is de Roosendaalse band Overgrown, die al eerder in Tilburg te bezichtigen was bij B-Stage. Het publiek lijkt geen zin te hebben in een lange avond, met als gevolg dat Overgrown voor een halflege zaal staat te spelen. Zonde, want dat verdienen de heren niet. Overgrown maakt punk met rock ’n’ roll invloeden en teksten uit hetzelfde genre als Danko Jones: over vrouwen en zuipen. Hoewel Overgrown een prima set weggeeft, lijkt het alsof ze tegen een muur aan loopt. Het publiek wil gewoon niet meer, don’t ask me why. Misschien heeft Noyalty alle energie al uit de mensen weggezogen. De afsluiter brengt echter nog wat leven in de brouwerij; plots wordt er een pitt gebouwd en ligt zanger/bassist Marty Milkshake op de grond te genieten.