De feestweek van Cul de Sac nadert langzaam haar einde, maar niet voordat er nog één concert op het programma stond. Gisteren speelde GEM in de Cul en zanger Maurits Westerik deed een gooi naar de titel 'meest beweeglijke muzikant van Nederland’.

Eén noot van een gitaar is deze avond genoeg om een publieksverhuizing teweeg te brengen. Terwijl achterin de Cul nog wordt gepraat, hebben Westerik en consorten al plaats genomen op het podium. Geen gejoel, wel een kort praatje en dan geeft de band gehoor aan die ene kreet die wel vaker bij concerten wordt geroepen: "SPELEN!" Het begint allemaal wat moeizaam, met een publiek dat nauwelijks tot beweging komt en ook een enkele misslag sluipt in het spel. Daar zullen de drie meiden die vlakbij het podium staan niets om geven; zij zingen ieder lied woord voor woord mee.

Na een nummer of drie loopt de kuil gelukkig al wat voller. De band lijkt ook wat losser te komen en met nummers van het laatste album New krijgen de effectpedalen een reden om er te zijn. Het geluid is uitstekend en er komt ook wat meer schwung in het spel van de heren. Westerik voelt zich helemaal thuis en laat dat merken door links van het podium op de merchandise-stand te gaan staan. De fotografe van 3VOOR12/Tilburg is ook nog eens het slachtoffer van een grapje, want de zanger grist op een gegeven moment het fototoestel uit haar handen. Het resultaat van zijn tijdelijk uitstapje is links te bewonderen.

Maar los van alle grappen, is de band goed op dreef. Halverwege de set worden er haast bluesrockende nummers ingezet met een andere gitarist en ook crowdpleaser Good To Know You dendert voorbij. Westerik heeft ook nog eens sjans met een vrouw uit het publiek en geeft haar de microfoon om voor hem te zingen. De toegift speelt hij akoestisch op het podium, maar na een paar akkoorden zegt hij: “Dit gaat niet werken.” Gevolg: het nummer vervolgt hij zittend op een barkruk, midden in de kuil. Het refrein van Your Waking Eyes is makkelijk mee te zingen en zo ontstaat op het einde nog bijna een kampvuurmomentje. Noem het een gimmick, maar als je je publiek met een brede glimlach naar huis of Loos kan sturen, dan ben je als band gewoon goed.