Gitta straalt bij cd-presentatie in Paradox

Jazzy nummers niet vernieuwend, maar ook niet alledaags

Sophie Westhiner, ,

Het was zondag een regenachtige dag, maar in de Paradox scheen het zonnetje. De Tilburgse singer/songwriter Gitta presenteerde daar haar debuutplaat Confusement Park. Bij vlagen was het een beetje zwaar, maar heerlijk voor een zondagmiddag.

Jazzy nummers niet vernieuwend, maar ook niet alledaags

Het was zondag een regenachtige dag, maar in de Paradox scheen het zonnetje. De Tilburgse singer/songwriter Gitta presenteerde daar haar debuutplaat Confusement Park. Bij vlagen was het een beetje zwaar, maar heerlijk voor een zondagmiddag. SFEER Op het podium hangt een huiskamersfeer. Het drumstel en de microfoon zijn versiert met lichtjes en bloemetjes en naast het drumstel staat een oubollig lampje. Hierdoor wordt de sfeer gezellig en knus, wat de perfecte sfeer is voor een cd-presentatie. Als Gitta het podium opkomt zie je aan haar dat ze er zin in heeft, maar toch ook een beetje zenuwachtig is. Dat is ook te horen. Ze haalt niet alle noten even goed en zingt niet altijd even zuiver, maar ze zingt met zo veel gevoel en passie dat het niet storend is. Waarschijnlijk moet ze gewoon even inkomen. APART Gitta, studente aan de Rockacademie, lijkt op het eerste gezicht een doorsnee meisje. Maar als je even beter kijkt heeft ze een lippiercing en in haar korte blonde haar twee lange roodkleurige dreadlocks. Dat maakt haar net even anders. Hetzelfde is het geval met haar muziek. Haar songs klinken als je oppervlakkig luistert als doorsnee liedjes, maar als je goed oplet ontdek je overal aparte elementen. Zoals in het nummer Let’s Get Lost. Hierin wordt gebruik gemaakt van een slide guitar, waardoor het nummer een mysterieuze draai krijgt. In het nummer Believe speelt Gitta samen met een accordeonist. Hierbij is de toevoeging van het instrument een beetje jammer, omdat die het nummer als het ware opeist. MUZIEK De liedjes van Gitta zijn niet heel erg vernieuwend maar ze zijn ook niet alledaags. De nummers zijn jazzy, de ene up-tempo en vrolijk, de ander langzaam en licht depressief. Wat ook erg belangrijk is, is dat alle nummers bij elkaar een geheel vormen. Het is niet zo dat er één nummer uitspringt en dat de rest er een beetje bijhangt. Daardoor is het fijn om naar te luisteren. Gitta's nummers zijn een mengeling van verschillende artiesten. De pianostukjes die worden gespeeld door de toetsenist hebben wat weg van de nummers van de Eels. De stem van Gitta lijkt soms op die van Tori Amos, met de brutaliteit van Fiona Apple. Maar Gitta heeft wel echt een eigen stemgeluid. WEG Aan het eind van het optreden vertelt Gitta dat ze binnenkort voor een jaar naar Engeland gaat. Daarna gaat ze ook nog door Italië touren. Ze wil het dus groot aanpakken en niet een gewoon Nederlands singer/songwritermeisje blijven. Liedjes schrijven kan ze, dus waarschijnlijk gaat dat haar wel lukken.