De Tilburgse metalliefhebbers moesten vandaag haasten na hun werkdag of schoolverplichtingen. Al om kwart over zeven begint vanavond in de grootste zaal van 013 een avond vol snoeiharde metal met als headliner het Zweedse In Flames. Voor deze Zweedse giganten uit de scene het Tilburgse podium betreden is het echter eerst de beurt aan het Franse Gojira en het eveneens uit Zweden afkomstige Sonic Syndicate. Het wordt een avond waar de bands zich met wisselend succes presenteren en de afsluiter teleurstelt, maar toch ook aan de verwachtingen voldoet. SONIC SYNDICATE Het metalfeestje wordt vandaag al vroeg geopend door Sonic Syndicate. Deze winnaars van een grote bandwedstrijd georganiseerd door Nuclear Blast weten een groot (en puberaal) gedeelte van het publiek mee te krijgen in hun (gespeelde?) enthousiasme. Muzikaal gezien is het erg pover wat dit Zweedse zestal brengt. Sonic Syndicate blijkt een slap aftreksel van In Flames te zijn, maar weet nooit te overtuigen als metalband. Het geheel doet nogal geforceerd aan. Zo lijken de bandleden eerder op jongens uit boybands die een quasi-stoere, zwarte outfit hebben aangekregen. Gelukkig voor hen vindt het jonge, vrouwelijke gedeelte van het publiek dit erg indrukwekkend. Dit in combinatie met het meisje, dat zo door een slimme producer in de band lijkt te zijn gezet, en de aandoenlijke aandoende poses en sprongetjes maken het optreden van Sonic Syndicate een show waar de echte metalfans in de zaal slechts om kunnen glimlachen. GOJIRA Gelukkig speelt de eerste band van de avond slechts een half uurtje en kan het publiek zich na een korte pauze in de krappe en verstikkende rookruimte van 013 opmaken voor het optreden van Gojira. Al na het eerste nummer vallen vele monden in de Dommelsch Zaal open van verbazing en lijkt een groot gedeelte van het publiek slechts ‘wow’ te kunnen denken. De muziek van deze vier Fransen is snoeihard, retestrak en moddervet om maar eens wat (in de dit geval absoluut ware) clichés te gebruiken. De nummers zijn ingenieus en hoewel de band als geheel geweldig presteert is het toch vooral drummer Mario Duplantier die indruk maakt met zijn onmenselijk strakke drumpartijen. Helaas voor Gojira zijn veel nummers te complex om het publiek echt mee te krijgen. Toch hopen we deze band vaker op een Tilburgs podium te mogen bewonderen. Enig minpuntje is dat de zanger tussen de moeilijke gitaarpartijen door weinig tijd en adem lijkt te hebben om te zingen. Misschien een ideetje om een zanger als vijfde bandlid aan Gojira toe te voegen? IN FLAMES Om kwart over negen en na twee bands die het publiek al redelijk hebben opgewarmd, is dan eindelijk In Flames aan de beurt. De band opent achter een wit gordijn zodat de leden slechts al silhouet te zien zijn (zoals eerder ook System Of A Down deed) en begint met het ontzettend vervelende en langzame The Chosen Pessimist. Nadat het doek is gevallen blijkt dat licht en decor deze avond voor een groot gedeelte de show van In Flames bepalen. De band oogt erg routinematig, statisch en soms zelfs wat verveeld en het grote decor en de schermen die tijdens het vierde nummer onthuld worden, maken stiekem meer indruk dan zanger Anders Fridén en zijn mannen. In Flames is echter zo groot in het metalcircuit dat het er allemaal weinig toe doet, omdat de fans toch wel uit hun dak gaan tijdens nummers als Vanishing Light, Come Clarity en The Mirror’s Truth. Waar de echte fans geen genoeg lijken te krijgen van In Flames lijkt de rek toch een beetje uit de band te zijn. Niet alleen zijn de laatste paar cd’s een stuk minder dan hun geniale voorgangers, maar wie de band vandaag op het podium ziet krijgt niet het idee dat hier een paar muzikanten staan te genieten van hun optreden. Ondanks deze minpunten geniet het publiek in de Dommelsch Zaal en dat is misschien wel belangrijker dan de mening van een recensent...