De Jeugd Van Tegenwoordig maakte donderdagavond in de Kleine Zaal van 013 minder indruk dan anders door een lauw en rustig optreden. Ook waren de mannen al snel weg, na een uur was de show al voorbij. Support-act This Is Total War wist niet echt te overtuigen door de afgezaagde onderwerpen en onzuivere zang. THIS IS TOTAL WAR This Is Total War warmt vanavond het publiek op met zijn electro- en hardcorebeats. Aan het begin van het optreden gooit de zangeres fluoriserende armbandjes en nepbloemen in het publiek, die gretig worden gevangen en opgepakt. Ook de muziek wordt goed ontvangen, al lijkt het soms dat men niet weet wat te doen met de snoeiharde hardcorebeat. Met teksten als “this time it’s gonna change” en “sex drugs and rock ‘n’ roll” heft This Is Total War niet de meest originele onderwerpen. En met de zangeres, die aan het einde niet meer zo zuiver zingt en soms overstemd wordt door de beat, is het concertje niet zo geslaagd als dat de beat doet vermoeden. DE JEUGD VAN TEGENWOORDIG “Schudden met die kut”, het is duidelijk dat De Jeugd Van Tegenwoodig het podium betreedt. “Het gaat kankergezellig worden, of niet??”, roept Willie Wartaal het publiek toe. Het publiek roept volmondig ja terug. De Jeugd Van Tegenwoordig heeft heel erg veel contact met het publiek. Na elk nummer wordt er een praatje gemaakt, vooral door Willie Wartaal en P. Farbergé. Zij doen ook het meeste tijdens het concert. Vieze Fur, gehuld in een afschuwelijk glimmende witte en ook nog eens superstrakke broek, staat er maar een beetje bij. Hij doet wel mee tijdens de nummers, maar tussendoor hangt hij verveeld tegen de tafel van de dj aan. Behalve als hij wodka aan het publiek voert. Geen enkel meisje op de voorste rij wordt overgeslagen en allemaal doen ze keurig hun mond open, krijgen ze een slok wodka, en kijken ze daarna met een vies gezicht naar hun vriendinnen. Ook al zijn de teksten van De Jeugd Van Tegenwoordig niet de meest literaire, Willie Wartaal, P. Fabergé en Vieze Fur zijn goed in wat ze doen. Bijna alle nummers gaan over seks of iets wat daar op lijkt, maar het is grappig en origineel gevonden. Tijdens de gesprekken die ze tussen de nummers door hebben is het net een stel vrienden dat gewoon thuis een beetje zit te chillen. En die gesprekken lijken door de timing waarop alles wordt gezegd bijna op cabaret. Bijna, want het is nog steeds erg flauw. “Hey jongens!”, zegt P. Fabergé op een gegeven moment. “Willie is zwanger!” Trots aait Willie Wartaal over zijn dikke bierbuik. “Ach”, zegt hij. “Het is toch al mijn vijfde.” Het publiek barst in lachen uit. En dat vindt De Jeugd zichtbaar leuk. Ze kijken elkaar als blije peuters aan, alsof ze willen zeggen “Haha! Het is ons weer gelukt!” Opvallend is wel dat de mannen van De Jeugd erg lauw en rustig zijn in vergelijking met andere optredens die ze hebben gegeven. Zeiden ze op de Koninginnenach in Den Haag van dit jaar nog “Flap flap als een kanker flamingo”, hier is het fucking flamingo. Na een half uur worden ze ook een beetje moe en flauw. Voor de derde keer wordt aan het publiek gevraagd of ze het echt wel chill vinden dat ze er zijn, waarop het publiek natuurlijk ja antwoordt. En natuurlijk wordt er niet hard genoeg geroepen. Willie Wartaal zegt dat ze ook net zo goed weer weg willen gaan en dat het aan het publiek is. Dat ze net zo goed ook weg willen gaan blijkt, want na een uurtje stoppen ze er plots mee, en vertrekken ze. Zonder toegift.