In Little Devil weet Appie Kim met een sterke show haar aanhang uit te breiden. Een lofi bandje om verliefd op te worden, met (h)eerlijk sleazy R’n’R geluid. Daarna is het podium aan Hallo Venray dat in een fantastische set alle aanwezige overtuigt van zijn bestaansrecht. Na ruim twintig jaar is Hallo Venray nog steeds een van ’s lands beste live bands. APPIE KIM Om tien uur, precies een uur na de op de site aangegeven aanvang slaat Appie Kim haar eerste akkoord aan op het kleine podium achter in Little Devil. Meteen wordt duidelijk dat het wachten de moeite waard is geweest. Appie Kim speelt met overtuiging haar gruizige lofi. Hier en daar doet de band denken aan Sebadoh met een zangeres, maar net zo getergd en eerlijk. De mensen die al de moeite hebben genomen om achterin Little Devil plaats te nemen, staan dan ook allemaal mee te knikken. Een succesvolle avond voor de band, die het aantal hits op de site en downloads van haar album snel zal zien groeien. En als het niet de nummers zijn die je overtuigen, dan zijn het wel de schoenen van de zangeres/gitariste van dit duo. Wit/zwarte schoentjes met een glimmende gesp, die niets anders ademen dan R’n’R. Ondanks de weinige communicatie heeft de band contact gemaakt met de zaal. Dit is een band om verliefd op te worden. HALLO VENRAY Na Appie Kim is het om kwart over tien de beurt aan Hallo Venray (met 3VOOR12 t-shirt!). Een aardig gevulde Little Devil krijgt een sterke zet aan sleazy lofipunk te horen, waar Iggy een puntje aan kan zuigen. Na meer dan twintig jaar staat de band nog steeds vol overtuiging op het podium en straalt het plezier in live spelen uit. This is for the love of it! Een enthousiasme dat als een lopend vuurtje door de zaal gaat en iedereen aansteekt. Al snel staat de gehele zaal dertigplussers mee te knikken en te tikken met de passie van Hallo Venray. Als de gouwe ouwe voorbij komen, verandert deze groep dertigplussers zelfs voor even weer in zestienjarigen. Met melancholie in het hart en een brede glimlach op het gezicht wordt er met Hallo Venray meegebruld wanneer Tuck, The Man wordt in gezet. Acht minuten lang, woord voor woord, als een groep pubermeisjes bij een Boyzone optreden. Zelfs ondergetekende (zelf een dertigplusser) maakt zich hier even schuldig aan. Hallo Venray laat oude hartjes sneller kloppen en de dromen van oude pubers weer even sprankelen in de stoffigheid waarin zij verzaakt waren. One day I am gonna be an actor... Helaas is de tijdscapsule maar van tijdelijke duur en moeten we net iets over twaalven afscheid nemen van Hallo Venray. Nog even worden we verrast met het bijtende Be Someone en dan mogen we weer terug de realiteit in. Een realiteit waarin Hallo Venray nog steeds een van Neerlands beste live bands is, wat nog steeds door te weinig mensen wordt onderkent.