Met het steeds groter wordende aantal gothische kinderen in de samenleving moest het er uiteindelijk wel van komen: een heus Halloweenfeest in Nederland! Zaterdagavond was het dan zover in een sfeervol aangekleed en van een ondood echtpaar voorzien La Vida. Rock- en metalminnend Tilburg kon genieten van prima optredens van de inheemse zuiderlingen van Southern Werewolf Farm, de coveraars van Ironing Maiden en het stelletje malloten van Vengeance. SOUTHERN WEREWOLF FARM Het Tilburgse Southern Werewolf Farm opent de avond met een puik staaltje harde rock. Zompige riffs a la Black Label Society en Danzig worden afgewisseld met unisono dubbele gitaarpartijen die aan het geweldige Thin Lizzy herinneren, terwijl de zanger regelmatig een ouderwetse metalen gil laat horen. Klinkt op papier wellicht als een incoherent geheel, maar komt op de luisteraar geenszins geforceerd over. Ook visueel gesproken weet men geholpen door theaterrekwisieten als cowboyhoeden en zuidelijke vlaggen een consistent (lekker fout) sfeertje neer te zetten dat goed past bij deze avond. Een prima aftrap van deze Halloweenviering dus. IRONING MAIDEN De enge verhaaltjes voor het slapen gaan waarin Iron Maiden grossiert mogen op een avond als deze natuurlijk niet ontbreken, maar aangezien het voor deze gelegenheid laten overvliegen van Steve Harris en consorten wellicht toch op wat problemen zou stuiten heeft men maar gekozen voor coverband Ironing Maiden. Een gezelschap dat duidelijk goed heeft geluisterd naar het Live After Death album, getuige de gesproken intro van Winston Churchill, gevolgd door de krakers Aces High, 2 Minutes To Midnight en The Trooper. Daarna wijkt men even af van het gebaande pad middels Wrathchild en Fear Of The Dark (vanzelfsprekend een uitermate gepast nummer op deze avond), om er tot slot weer naar terug te keren met The Number Of The Beast, Hallowed Be Thy Name, Iron Maiden en Run To The Hills. Niet het meest onvoorspelbare optreden ooit dus, maar wel heel onderhoudend. VENGEANCE De heren van Vengeance mogen de avond afsluiten en doen dat zoals we van hen gewend zijn op uitermate melige wijze. De bandleden hebben zich voor de gelegenheid gestoken in heerlijk foute kleding als een rode leren broek en een shirt dat bovengetekende herinnert aan een picknickkleed van vroeger en een der gitaristen heeft zich uitgeleefd met lippenstift en rouge. Deze heren nemen zich dus als altijd niet overmatig serieus, hetgeen overigens niet wil zeggen dat men niet uitstekend musiceert. Een en ander resulteert in een prettig onzinnig optreden waarbij de nodige krakers uit het rijke verleden van de band voorbijkomen (met als persoonlijk hoogtepunt het schitterende Arabia). In goede traditie besluit zanger en aandachttrekker Leon Goewie (aan het begin van het optreden gekleed in sexy navelshirtje en met hoge zwarte hoed, maar al snel met ontbloot bovenlijf) op het eind een grote fles Jack Daniels over zichzelf uit te gieten om de feestvreugde compleet te maken. Een vrolijk slot van een geslaagd Halloweenfeestje en hopelijk de eerste editie van een jaarlijks terugkerend evenement.