In een uitverkochte Kleine Zaal warmen de voorprogramma's BA!L en ZEUS met wisselende shows het publiek op voor Triggerfinger. BA!L weet het publiek te boeien met een leuke mix van southernrock en donkere grunge, maar ZEUS valt alleen op door het waardeloze geluid. Maar als Triggerfinger aftrapt is dat allemaal snel vergeten, dankzij de strakste show van 2008. BA!L ZEUS TRIGGERFINGER
Het kan verkeren. Enkele jaren terug stond Triggerfinger bij de cd-presentatie van Bullseye-Powerrock in de Bat Cave in het voorprogramma en zette toen een indrukwekkende show neer. Nu staan de broertjes Vreeburg uit Den Bosch in het voorprogramma van Triggerfinger. Niet meer met de logge stonerrock van Bullseye-Powerrock, maar met hun nieuwe band: BA!L. En met BA!L hebben we meteen een leuk voorprogramma. In een al goed gevulde Kleine Zaal speelt de band een lekker set melodieuze mix van grunge en jaren ’70 bluesrock. In BA!L komen bands als Fleetwood Mac (voor de vrouwen en de bijhorende scheidingplaat, met genie Peter Green), Alice In Chains en Lynyrd Skynyrd samen. Een leuke combi die ze met eerlijke overtuiging brengen. En als dan zelfs de band met een Hendrix cover (Voodoo Child) overeind blijft, hebben ze de zaal wel te pakken.
Anders is dat met het tweede voorprogramma, ZEUS (uit te spreken als Zoo’s). Het geluid is zo slecht dat het aan het begin zelfs lijkt als of de PA kapot is. Gedurende het optreden wordt het wel beter, maar toch krijg je de indruk dat je staat te luisteren naar een drumkick, met op de achtergrond een bandje en daar weer achter de zang. Erg vermakelijk is het dus niet. Door het ellendige geluid heen hoor je een bandje dat een zware stamppot van Alice In Chains, Stone Temple Pilots met een sausje Living Colour speelt. Oordelen of dit goed uit de verf komt is moeilijk te doen, maar het vermoeden bestaat dat deze band uit Amsterdam (rond Lama Jeroen van Koningsbrugge) met een betere mix best zou kunnen boeien en zelfs verrassen. Nu is het een mooi moment om even rustig te gaan roken.
Gelukkig is dat na twee akkoorden Triggerfinger allemaal vergeten. De band speelt net zo strak als zij in het pak is gestoken en overrompelt je van begin tot eind. Mocht je de band alleen van recensies kennen, dan weet je nu dat de schrijvers geen seconde hebben overdreven. Dit is de band die vele andere bands geheel overbodig maakt. Ruim anderhalf uur rolt Triggerfinger over de uitverkochte Kleine Zaal met "fokking ronkende rock ‘n’ roll". Bij de huurlingen van de Belgische muziekscene (voor Triggerfinger speelden de leden bij verschillende Belgische bands, zoals bij Hooverphonic als "broodmuzikanten") valt elke toon op de juiste plek en het juiste moment. Dat in combinatie met de passie waarmee gespeeld wordt, maakt deze tijdloze rockshow tot een van de hoogtepunten, zo niet het hoogtepunt van 2008. Als in de toegift dan ook nog Mercy van Duffy gecoverd wordt en daarmee naar een geheel ander plan wordt getrokken is de avond geheel compleet. Dit is een band die van een kapotte plastic zak nog een stomende rocksong weet te maken. En dat hopelijk weer snel mag laten zien in 013. Misschien in het laatste weekend van april tijdens Roadburn?
Triggerfinger geeft sublieme show weg
BA!L vermaakt, ZEUS verzuipt in slecht geluid
In een uitverkochte Kleine Zaal warmen de voorprogramma's BA!L en ZEUS met wisselende shows het publiek op voor Triggerfinger. BA!L weet het publiek te boeien met een leuke mix van southernrock en donkere grunge, maar ZEUS valt alleen op door het waardeloze geluid. Maar als Triggerfinger aftrapt is dat allemaal snel vergeten, dankzij de strakste show van 2008.