De organisatie Je Moeder! is lekker bezig. Na eerdere succesvolle edities in Little Devil met onder andere One In A Million en NeWax gaat de organisatie deze keer voor de dansvariant in Studio. En gedanst werd er zeker! This Is Total War bleef nog een beetje onder het kookpunt, maar bij Aux Raus gingen letterlijk alle remmen los! THIS IS TOTAL WAR De zware stem van rapper Rick Ross begeleidt de lokale helden This Is Total War bij het begin van hun korte set in Studio, die vanaf de eerste seconde goed wordt ontvangen. Vince The Prince en Magic Mante blijven een "odd couple" om te zien op het podium, maar het lompe electrorock-geluid van Vincent en Mante's pittige zang zijn wel helemaal voor elkaar gemaakt. De energie komt tijdens dit optreden vooral van Vincent's kant, die de mensen vooraan lekker staat op te zwepen terwijl Mante haar ding doet voor een adorerend thuispubliek. Ze bewijzen Aux Raus ook een dienst door Studio goed warm te maken, maar net onder het kookpunt te blijven. Jammer is alleen hun cover van The Ramones' Beat On The Brat, een oorspronkelijk hectisch en snel nummer dat net niet in de koele stijl van This Is Total War past. (RG) AUX RAUS Inmiddels is de Studio goed gevuld. En na een beknopte soundcheck begint het duo Bastiaan Bosma (zang) en Luuk Bouwman (gitaar/beats) aan hun set anarchistische gabberpunk. Al vanaf de eerste (gabber)beat ontstaat er een gigantische pit voor het kleine podium. Een pit waarin ook frontman Bastiaan Bosma zich regelmatig begeeft. Heftig om zich heen slaand om de meute nog meer op te fokken. En opfokken kan hij! Zo showt hij meermaals zijn blote kont en laat hij deze even later flink pijnigen met zijn eigen riem door iemand in het publiek. Alsof dat niet genoeg is stopt hij ook meermaals de microfoon in zijn achterste (Marilyn Manson gezien?). Of deze ook meerdere centimeters verdwijnt in zijn endeldarm durft deze recensent niet met zekerheid te zeggen. Misschien is het ook maar beter om dat aan de verbeelding over te laten… Door de opgefokte performance komt Aux Raus ook goed uit de verf, want het geluid is wederom dramatisch. Dit heeft overigens niets met de geluidsmensen te maken, maar puur met de gezapige akoestiek. Ook muzikaal geldt eigenlijk hetzelfde als eerder bij Monotonix in de Bat Cave: de muziek klinkt als anarchistische, hersenloze, eentonige tyfusherrie, maar eerlijk is eerlijk: gabber en punk is absoluut een goede combinatie om helemaal los op te gaan. En dat doet vanavond band en publiek. Dat het hitje Don’t Push Me, I Don’t Wanna tweemaal wordt gespeeld, zowel vanwege makkelijkheid als repertoiretekort, zij ze dan ook meer dan vergeven! (JD)