Joe Satriani ook toegankelijk voor de muzikaal minder onderlegden

Voorprogramma Real Men Don’t Dance zorgt voor stevig potje rock 'n' roll

Christiaan Westgeest, ,

Gitaarvirtuoos Joe Satriani speelde zaterdag een uitverkochte Dommelsch Zaal plat. Satriani en band gaven een twee uur durend concert dat zowel spannend als afwisselend was. Zelfs voor muzikaal minder onderlegden was het goed te doen. Voorprogramma Real Men Don't Dance rockte wel, maar bleef niet tot het einde boeien.

Voorprogramma Real Men Don’t Dance zorgt voor stevig potje rock 'n' roll

Gitaarvirtuoos Joe Satriani speelt zaterdag een uitverkochte Dommelsch Zaal plat. Satriani en band geven een twee uur durend concert dat zowel spannend als afwisselend is. Zelfs voor muzikaal minder onderlegden is het goed te doen. Voorprogramma Real Men Don't Dance rockt wel, maar blijft niet tot het einde boeien. REAL MEN DON'T DANCE Het Nederlandse Real Men Don't Dance mag deze avond het opwarmertje verzorgen met een stevig potje rock 'n' roll. Ondanks dat de zanger/gitarist zich met enige regelmaat aan solo-achtige praktijken waagt, is de muziek erg 'to the point'. Hier en daar knikt er een hoofdje mee op de maat, maar het is al snel duidelijk dat dit niet het optreden is waar de inmiddels afgeladen zaal voor komt. Hier en daar wordt er wat gemopperd en zodra de band zijn laatste nummer erop heeft zitten en een handvol plectrums de zaal in slingert, klinkt uit diverse kelen "teruggooien!". Een mening die gedeeld wordt, want zodra ik vlak na het voorprogramma m'n plekje voor het podium weer heb ingenomen, krijg ik bijna een van de niet-zo-felbegeerde kleinnoden tegen het achterhoofd. JOE SATRIANI Maar laten we eerlijk zijn; uiteindelijk komen we niet voor het voorprogramma. Waar de meeste hedendaagse gitaargoden zich bedienen van lange wapperende manen, komt Satriani kaal als een biljartbal met een grote glimlach het podium op. De beste man lijkt vanaf het begin in een best humeur en slingert met een uitdrukking die wisselt tussen een brede grijs, een semi-orgasme en een goedmoedige constipatie zijn virtuositeit de Dommelsch Zaal in. Waar voorheen optredens van grootheden als Vai en Malmsteen in 013 nog wel eens 'een minuut nummer, vier minuten solo, repeat until end of show' gevoel opwekten, lijken de muzikaal geniale uitingen van Joe Satriani veel meer een onderdeel van de nummers. Door de (overigens ook bijzonder muzikaal begaafde) band worden lekker lopende rocknummers neergezet die samen met het spel van Satriani verworden tot boeiende composities. Zo boeiend dat ik me eigenlijk pas na een ruim uur herinner dat de paar cd's die ik van hem heb inderdaad volledig instrumentaal zijn. Al met al geven Satriani en co een concert van ruim twee uur dat zowel spannend als afwisselend is. Zelfs voor de muzikaal minder onderlegden onder ons. Een bijzonder knap staaltje songwriting en toegankelijke virtuositeit!