Ex- en huidige recensenten van 3VOOR12/Tilburg spelen en het publiek mag recenseren. De puriteinen en azijnpissers zullen zeggen “Wat een arrogantie!” en zullen zich beroepen op twee acts die beneden alle niveau presteren. Maar door de rollen om te draaien is het idee op zich een geweldig item. Het toont een open houding en het zich kwetsbaar durven op te stellen dwingt respect af. Daarbij zijn de laatste twee acts zeer de moeite waard en wordt het niet alleen voor de vrienden en kennissen van de muzikanten een zeer geslaagde avond. Het zou de moeite waard zijn als 3VOOR12/Tilburg dit als een jaarlijks item terug laat komen. (Jack Puts – Organisator Roxxity) BAS VERBEEK Voormalig 3VOOR12/Tilburg hoofdredacteur Bas Verbeek treedt sinds een jaar regelmatig op, soms samen met mede-experimentalisten van het Vatican Analog label en soms solo. Noem het soundscapes, drones of noise; Verbeek verkent in zijn performances de mogelijkheden van het geluid én opvattingen van muziek en optreden op zich. Vanavond staat hij solo op het podium. Hetgeen hij ten gehore brengt, komt behalve het sporadisch gebruik van een microfoon niet uit instrumenten. Het geluid wat uit de speakers komt is eentonig, kent weinig variatie en heeft te weinig dynamiek om te boeien. Zijn statische podiumhouding is daarbij in overeenstemming. Bij dit geheel kun je je afvragen of dit podiumwaardig is. Het zal vast boeiend zijn om thuis op de zolderkamer met geluiden te experimenteren en het kan leuke resultaten opleveren. Maar als op het podium geen creatieve toevoegingen plaatsvinden op de thuisgemaakte instant geluiden kun je net zo goed thuis blijven. Het is echter wel degelijk mogelijk om met dit concept te boeien. Een voorbeeld daarvan is The Kroons. Echter zo’n performance en geluidproductie is voor Verbeek voorlopig een brug te ver. (Jack Puts – Organisator Roxxity) Goede experimentele opbouw van sfeer. Kostuum en muziek (noise) passen goed bij elkaar. Hoewel Bas Verbeek mij aandachtig heeft laten kijken en luisteren, miste er een zeker afwisseling in de muzikale stukken. (Jochem de Vet) I like the spooky effects, maar ik vond het wel jammer dat er niet echt een pakkend ritme in zat. (Rinske Former) MURDERERS FEAT. DIMITRI SMIRNOFF Murderers is het noisepunk project van ex-hoofdredacteur Wouter Jaspers (Franz Fjödor / Meldy Peaches) en Lydia Roos. Wat een bak afschuwelijke herrie waarbij de twee gitaristen en drummer geen enkele instrumentenbeheersing hebben. Geef een kind van twaalf jaar dat nog nooit muziek gemaakt heeft een instrument in de handen en het resultaat zal hetzelfde zijn. Geen gestemde instrumenten, niet goed afgestelde gitaarversterkers en een geluid met een veel te hoge, pijnlijke frequentie. Een wortelkanaalbehandeling bij de tandarts levert een minder traumatische beleving op dan dit optreden. Als variatie voeren zij een Pool ten tonele die evenmin de titel muzikant verdient. Ooit had 3VOOR12/Tilburg een affiche met de foto van een van de bekendste Tilburgse dakloze zwerver die een mini djembe in zijn handen heeft met de tekst “3VOOR12/Tilburg zoekt talent”. Wouter Jaspers is helaas niet verder gekomen dan dit affiche. (Jack Puts – Organisator Roxxity) Op de eerste plek vind ik de kleding, de inhoud goed dekken. Bijna eenvoudig en tegelijkertijd futuristisch. Natuurlijk staat de vocale zang in contrast met de drumpartij, met de rauwe teksten op het ritme van de drum. De samenwerking vind ik goed in de zin dat er geluisterd wordt naar de anderen. Bovendien is de klankkleur buitengewoon goed, met name de bass. De eerlijkheid gebied wel te zeggen dat de songteksten mij inhoudelijk niet zo aanstaan. Het is onhoorbaar. In het begin maken wel flarden indruk, omdat het toen nog verstaanbaar was. (Dunaj over Murderers) Het is moeilijk om over deze band een echte mening te geven. Het geluid is niet optimaal afgesteld. Hierdoor verandert wat muziek had moeten zijn tot chaotische herrie en valt de zang, die toch al weinig aanwezig is, tot ruis op de achtergrond. De keren dat er echter muziek door het geluid heen weet te dringen, klinkt het veelbelovend. Deze band zou ik daarom graag nog eens willen horen, om een eerlijk oordeel te kunnen vellen. Tot dan houd ik het op The Killers… (Sophia Meevis over Murderers) Ik weet niet wat me meer raakt, de pretfles, de nepbaard of het gerochel. Even onvergetelijk als traumatisch is “de Rus” door mij en mijn vriendenliefdevol tot “Dimitri Smirnoff” omgedoopt. Hij heeft een diepe indruk gemaakt. Dankzij hem weet ik dat je nooit een akoestische gitaar moet aansluiten op een distortionpedaal. Een belangrijke les! Voor deze arme man komt het advies echter te laat. Aan de manier waarop hij zijn gitaar mishandelt, valt duidelijk te zien dat hij nooit over het verlies van de Romanovs heen is gekomen. Ik wens hem alle goeds en bid tot god dat geen enkel ander instrument, dan zijn reeds verdoemde gitaar, ooit zijn pad nog zal kruisen. (Sophia Meevis over Dimitri Smirnoff) De Russische taal geeft er een speciale draai aan, wat mij uitnodigt tot goed luisteren. Daarbij bezorgt Dimitri mij een grappig gevoel en vind ik het ook humor hebben hoe hij zich presenteert. Ik vind het wel jammer dat ik er niks van versta, waardoor ik het na een tijdje niet meer leuk vind. (Elise Faber over Dimitri Smirnoff) Dimitri Smirnoff bezorgt mij een overweldigende lading van emotie. Hij karakteriseert voor mij mijn diepste verlangen, frustratie en visie over deze aarde. Door zijn rauwe stem, bezielde gitaarspel en verpletterende verschijning, word ik meegesleurd in een wervelwind van herinneringen, kinderdromen en andere ondefinieerbare gemoedstoestanden. Vanavond zal ik nooit meer vergeten. Vrijdag 29 februari 2008 omstreeks 21.15 uur. Het is deze dag waarop ik kennis maak met een compleet vernieuwende stroming. Een gitaargeluid als geen ander, een stemgebruik zoals je nooit meer ziet en wilt horen. Het is vanavond dat ik kennis maak met Dimitri “what the fuck?” Smirnoff en ik niet langer alleen op deze wereld ben. Net als Dimitri, mijn schepper, het ganse publiek in de palm van zijn hand heeft, houdt hij het voor gezien. Tientallen vragen springen door mijn hoofd: Wie is hiervoor verantwoordelijk? Welke instantie mag mijn klaagbrief ontvangen, wegens het toepassen van censuur op mijn held? Hoe moet Dimitri zich nu voelen? Vol twijfels richt ik mij op de rest van de avond. Antwoorden zal ik niet krijgen. Smirnoff zal ik niet wederzien. God works in mysterious ways… (Lotte van Riel over Dimitri Smirnoff) THE GOOD LUCK CHARMS Dé verrassing van de avond. The Good Luck Charms is een pril trio met singer/songwriter Tjeerd Former zang en gitaar, hoofdredacteur 3VOOR12/Tilburg Jesper Davits op gitaar en drummer Jochem de Vet. Er was nog niets bekend over deze band en ik vroeg me af hoe de sound zou zijn met alleen twee gitaren en drums. Tjeerd Former begint het eerste nummer solo: catchy tekst, goede song, een sterke overeenstemming tussen zang en gitaar en een zeer aangename zangstem om naar te luisteren. Dit nummer verovert onmiddellijk de harten van het publiek. Dit schept verwachtingen en ik was benieuwd of met de toevoeging van de andere muzikanten dit niveau vast gehouden kon worden. Het wordt zelfs meer dan dat. The Good Luck Charms zetten een zeer boeiend, afwisselend en origineel repertoire neer. Hoewel het basisprincipe van deze band singer/songwriter is zijn zij het die een sound neerzetten die het predikaat soundscapes verdient. Zelden heb ik een band gezien die zich bedient van zoveel verschillende muziekstromingen (ik telde er tien) zonder dat het een allegaartje wordt en juist met dit gegeven compacte songs weet neer te zetten. Zij variëren met hun songs van zeer ingetogen breekbaar tot o.a. up-tempo britpop, grunch en gitaarrock. Juist die afwisseling zorgt voor een ongekende dynamiek waarbij elk nummer een nieuwe verrassing in petto heeft. Ingetogen waar het moet en heavy waar het kan, waarbij elke muzikant in dienst van het nummer en de gevraagde passage speelt. Daarbij een bijzonder compliment voor de drummer die ook op de juiste momenten de juiste accessoires inzet (kwastjes, paukenstokken, riet). Het bijzondere is ook dat de afwezigheid van een bassist niet storend is, maar met een bassist zou het nóg vetter klinken. Er wordt niet helemaal foutloos gespeeld maar als je zo weet te boeien, is er geen hond die daar nog op let. Het resultaat is een staande ovatie en twee toegiften. En dan een laatste mededeling van de band “Dit was ons laatste optreden!”. Niet doen jongens!!! (Jack Puts – Organisator Roxxity) Muziek omdat mannen mogen huilen, want eerlijk is eerlijk, je bent pas een echte man als je je emoties durft te tonen. The Good Luck Charms: ik zie drie nonchalant geklede mannen, die toch zeker een half uur voor de spiegel hebben gespendeerd voor hun look. Prachtige muziek die je een traantje laten wegpinken en tegelijkertijd je het vlees van je handen doen klappen. Geraakt door gevoelige teksten gaan ze vervolgens over naar wat meer rock. Net zo gevoelig, maar met meer mannelijkheid. Ze sluiten af met de cover Cold Water van hun grote inspirator en man der emoties, Damien Rice. Deze versie vloeit naar je hart, om je vervolgens te laten verstijven, als je ontdekt dat dit het einde van het optreden is. Hoe pijnlijk het ook is laten The Good Luck Charms je zwijmelend in de steek om niet meer terug te keren. Als troost ga je verder met alcohol en nicotine en kan ik niet anders zeggen dan dat je met hun muziek in je hoofd open staat voor een flinke dosis “Good Luck”. Zoals ze zelf al zingen: “Life is how you choose to think”. Met die opmerking ga ik glimlachend het leven tegemoet! (Sanne Boonen) De outfits van de bandleden zijn erg leuk. Hierdoor wordt het een geheel. Ik mis wel een beetje het Pete Doherty hoedje bij de witte blouse en zwarte stropdas. De muziek is boeiend en origineel. Er is weinig op aan te merken van het feit dat ze geen bassist hebben. Dit is creatief opgelost door de verschillende gitaarpatroontjes. Het gaafste vind ik de bridges, strakke ritmes afgewisseld door de gitarist en strakke drummer. Ook de zang is voornamelijk zuiver op een paar foutjes na. Al met al vind ik het een aardig optreden, alleen jammer dat ze de set beginnen met een rustig nummer, daardoor is de aandacht van het publiek afgeleid. Ze hadden beter vanaf het begin kunnen knallen! (Joris Ramm) The Good Luck Charms zorgen voor leven in de brouwerij. Na twee iets minder geslaagde acts, weten zij het publiek (wel) te boeien. Lekker lopende nummers, zuivere zang en een inspirerend hoofd van de gitarist, maken dit optreden tot een succes. Helaas is dit hun enige optreden. Mogen ze nog een keer het podium bestijgen, verwacht ik iets minder oogverblindende schoenen van de gitarist. Toch hoop ik dat ze hun standpunt herzien en blijven optreden. (Ida Damen) Prima bandje, zelfs voor mensen die tegen de 50 aanlopen. Gitarist en hoofdredacteur Jesper Davits zorgt voor een mooie show en maakt veel contact tussen de bandleden. Hierdoor komt het plezier in muziek maken mooi uit. Jammer genoeg is het einde van enkele nummers rommelig. Als publiek wil je wel klappen, maar dat is soms lastig als ze blijven praten. (Marjo Linden) Wat is er nou niet goed aan The Good Luck Charms?? Ze hebben me aan het dansen, lachen en bijna huilen gekregen. Beter kan gewoon niet. What a shame dat dit hun enige concert was! (Jennifer van Strien) De ludiek. Verder is de sound amazing en de tekst interessant. Af en toe is het een beetje onverstaanbaar Engels van de zanger en een paar mistonen. Dat ze stoppen!!! Al met al TOP!! (Toine van Enschot) Mooie afwisseling van verschillende genres zorgt voor een boeiende show. De soms integere en rauwe stem van de zanger mag er zeker zijn en ook de mondharmonica heeft hij goed onder controle. Samen met het gitaarspel van Jesper en de catchy drums, bespeeld door Jochem de Vet, vormt dit trio een sfeervol geheel van emotie en muziek. Alleen die blinkende schoenen van Jesper kunnen echt niet! (Sebastiaan Oomis) LOGO Logo is de band met in de gelederen redacteur Remy Hersbach op bas. Zij zorgen voor een waardige afsluiting van deze avond. Veel bands laten zich verleiden tot ingewikkelde en veelvuldige arrangementen. Logo onderscheidt zich omdat zij de kunst van het weglaten beheersen en verheffen tot een kwaliteit waardoor er een minimalisme ontstaat dat resulteert in boeiende, sfeervolle nummers. Logo is een van de weinige bands die niet kiest voor het gebruik van toetsen maar samplergeluiden inzet als toevoeging en dat op een professionele wijze doet. Logo zet een goed en gedegen optreden neer met dezelfde kwaliteit als op hun cd te beluisteren is. Ook met dit optreden bewijst Logo dat zij de terechte winnaar van de Lucas Dec Bokaal is (jaarlijkse bandstrijd Cul de Sac). Zij zitten aan de top van het lokale niveau en zijn toe aan de ultieme uitdaging om zich ook buiten de voor hen bekende regio’s Tilburg en Roosendaal in de schijnwerper te spelen. Logo is een aanrader voor iedereen die deze band nog niet gezien heeft. (Jack Puts – Organisator Roxxity) Zal ik dan maar als enige een recensie schrijven voor Logo? Om mij heen zie ik vriend en vijand recensies pennen voor de vorige band, maar Logo mag zeker niet vergeten worden! Na The Good Luck Charms verdwijnt een hoop aanhang mee en zo ook de aandacht. Jammer, want Logo verdient een klein uurtje aandacht. Een heerlijke mix van pop/rock. Simpel en strak, zonder toeters en bellen. De zang klinkt fijn in het gehoor en heeft duidelijk een betere Engelse uitspraak dan de zanger van The Good Luck Charms. Op een gegeven moment krijgt het publiek dan toch de smaak te pakken en zie ik om mij heen instemmende hoofden knikken en tikkende voetjes op de grond. Het heeft even geduurd, maar toch komt het publiek beetje bij beetje op gang. Het is dan ook vrijdag. Aan Logo heeft het in ieder geval niet gelegen. De band spettert van begin tot het einde. Hopelijk is het publiek de volgende keer enthousiaster. Ze weten niet wat ze missen!! (Nomi) De winnaar van de beste recensie wordt zo spoedig mogelijk gemaild. Hierover kan niet gecorrespondeerd worden. Klik rechts in de balk op de link voor het videoverslag van deze avond! Nog niet genoeg van alle foto's? Check voor meer op de Club3VOOR12/Tilburg hyves. Druk op de link rechts in de balk en word vrienden!