TMF en 3FM hebben samen een feestje georganiseerd. Degene die ze hebben uitgenodigd zijn de bands Nailpin, Black Gold en natuurlijk de publiekstrekker Panic (zo noemen de kids de band onder elkaar, dat is wat cooler hè?). Kortom, een kinderfeestje dus met een hele hoop jonge meisjes en rond vliegende feromonen. De entree van de poptempel wordt gesierd door kapotte paraplu's, gebruikte slaapzakken en heel veel plastic tassen, het is dus duidelijk dat de fans er al eerder waren dan de band zelf. Wat is de jeugd van tegenwoordig toch gedreven om een plaatsje vooraan te bemachtigen en een glimp op te vangen van hun helden. NAILPIN De poppypunk Belgen trappen de show af voor een reeds behoorlijk gevulde zaal. Geen wonder, want met hun exposure op de Nederlandse televisie zijn ook de harten gestolen van alle jonge Nederlandse fans, die deze Road Rally helden in het echt willen zien. Luidkeels wordt er door het publiek meegezongen. Wel moet de band het doen met een wat kleiner podium, omdat Panic niet van plan is zijn backline te delen met de andere bands. Het volume staat voor de neutrale luisteraars precies goed, terwijl de fans vooraan het toch graag harder willen. Nailpins stageperformance en muziek heeft soms wat weg van hun bekendere verwanten uit Amerika, bands als Hoobastank en een vleugje Incubus. De poppypunk is steeds verder te zoeken dan op hun oudere werk. De jongens weten een overtuigende, leuke show neer te zetten en laten het jonge publiek precies horen en zien wat er van ze verwacht wordt. Kortom, wat men wil kan men krijgen, maar zeker ook niet meer. Nailpin lijkt daardoor te hopen dat het publiek met hun mee zal groeien, zodat ze in de toekomst zelf bij het 3FM publiek de gevoelige snaar zullen raken als headliner. BLACK GOLD De tweede band op het affiche zijn de relatief onbekende rockers uit Amerika, genaamd Black Gold. De mannen uit Brooklyn, New York zijn speciaal afgereisd naar Tilburg om te laten horen wat zij te vertellen hebben. Warempel! Zij blijken voor het wat ouder aanwezig publiek een heuse verrassing te zijn. De muziek die de heren ten gehore brengen is gevarieerd en luistert lekker weg. Sommige nummers hebben zelfs een vleugje van The Police over zich en de stem van de zanger heeft soms zelfs wat weg van band The Notwist. Niet verkeerd dus. Het is jammer dat de band in deze line-up staat en het wordt niet altijd begrepen door het jongere publiek. Jammer, heel jammer. Het oudere publiek daarentegen, wat zich wat meer op het balkon heeft geschaard, staat relaxed mee te deinzen op de fijne flow die de jongens van Black Gold brengen. Jongens, kom nog een keertje terug naar de Kleine Zaal en maak er voor een geschiktere doelgroep een leuk feestje van. Alsjeblieft? PANIC AT THE DISCO Het is dan toch eindelijk tijd voor Panic At The Disco. Het wordt dan ook al laat en mama en papa willen hierna toch echt wel naar huis. Het is niet helemaal hun muziek. Als de vlag van Panic At The Disco wordt neergelaten komt er een oorverdovend geluid uit al die zenuwachtige jonge keeltjes. De heren komen heel relaxed op en genieten ieder van hun one-minute-of-fame. He hè, daar zijn ze en o wat zijn ze toch knap! (?) De muziek die de heren maken valt voor sommige onder pop, voor andere onder punk, maar voor de bezoekers vanavond toch echt onder herkenning en je eerste luduvu (liefdesverdriet). Desondanks weten de heren een hele strakke show neer te zetten, met hier en daar natuurlijk iets te veel overmoedigheid en routine. Maar ach, daar let niemand op. Verrassend is wel dat de heren duidelijk over laten komen waar hun roots liggen en schromen ze niet om soms met hun muziek zelfs wat ‘country’ over te komen, door veel gebruik van de akoestische gitaar. Het publiek wordt leip, lalt en zingt mee, want dit is waarvoor ze gekomen zijn. Een grote bewegende real life poster van Panic At The Disco. Tja, wat kan men inbrengen tegen het enthousiasme van de jeugd? Tegen de onbezonnenheid van puberende meisjes, die allemaal hun helden nodig hebben? Panic heeft haar missie in Tilburg volbracht, want na het laatste nummer en natuurlijk de grote Myspace mega hit I Write Sins Not Tragedies is het dan toch echt 23:00 uur en allang bedtijd voor al die jonge, sneller kloppende hartjes. Welterusten en droom maar fijn… Je zult wel moe zijn na vanavond...