CONCERT Dearhunter bijt het spits af van No Sleep 2008 in de Dommelsch Zaal. MUZIEK Heerlijke singer/songwriter popnummers. Het viertal weet een goede balans te maken tussen rustige, intieme nummers en catchy pop/rocknummers. Met Dearhunter is het lekker wakker worden op deze regenachtige zondagmiddag. Het festival is net van start gegaan, dus het is nog vrij rustig in de Dommelsch Zaal. Er dansen wat kinderen rond in de zaal en de rest hangt op de trappen: het ultieme zondagmiddaggevoel! PLUS De sound, de nummers, de teksten. En alles superstrak gespeeld alsof het hen niks kost. Maar wat wil je ook met deze doorgewinterde muzikanten! De zanger van Wealthy Beggar, bassist van Deacon Blue, gitarist van Rosemary’s Sons en drummer van K’s Choice. De formatie belooft al wat en dat kunnen ze dan ook ruimschoots waarmaken. Dearhunter weet een goede mix te maken tussen de integere nummers op piano en de up-tempo nummers op gitaar. Ze gooien er zelfs een countrynummer in, wat goed valt bij het publiek en een beetje voor beweging zorgt. Een prima opwarmer dus voor het festival! MIN De half lege zaal. Deze band verdient meer publiek. Als er meer mensen zouden zijn, zou het optreden nog intiemer worden. Door de leegte voel je soms wat afstand tussen de band en het publiek… CONCLUSIE Als dit pas het begin is van No Sleep, dan zal het zeker een succesvolle editie worden. CIJFER 8 (AN) ---------------------------------------------------------------------------------- CONCERT Frank Montis in de Dommelsch Zaal op No Sleep ‘Til Burg 2008. MUZIEK Vriendelijk, toegankelijke pop/jazz/lounge. Vandaag gebracht als kwartet rondom de toetsenist Frank Montis. PLUS Wat een heerlijk, zonnig geluid in dit hondenweer. Erg toegankelijk. Dit mede door het fijne stemgeluid van Frank Montis. Zijn stem doet veel denken aan die van Jamie Cullum (wat we in dit geval maar onder de pluspunten zullen vermelden). Frank Montis zingt in een van zijn nummers: “Who makes the sun shine?” Nou, Frank Montis dus. MIN Ondanks het fijne geluid doet het wel erg braaf aan. Zijn begeleidingsband kleurt 'netjes' de lijntjes in, maar tekent daar vooral niet buiten. Daardoor wordt het op den duur een beetje eentonig. CONCLUSIE De heupjes gedijen wel, maar swingen niet, CIJFER 7 (JD) ---------------------------------------------------------------------------------- CONCERT Norman Kapoyos & The Swinging Mood Orchestra op No Sleep Til Burg 2008. MUZIEK Muzikaal wonderkind Norman Kapoyos laveert moeiteloos tussen pop, rock, folk en funk. Pas geleden studeerde hij af aan de Rockacademie en daar heeft hij de nodige vrienden gemaakt. Vanavond heeft hij een ware Tilburgse allstar-band om zich heen verzameld, met bekende gezichten als Krezip-drummer Bram van den Berg en zangeres Sanne Mus (Ruby Q). Kapoyos is een echte showman: het moet swingen, bruisen en vooral afwisselend blijven. Het publiek krijgt een uitgebalanceerd programma voorgeschoteld met energieke popsongs, ouderwetse country en veel funky randjes. PLUS Kapoyos is omringd door begenadigde muzikanten die ieder een forse stempel op de muziek drukken. Het levert een rijk geluid op, waar vooral het aanstekelijk gierende toetsenspel en de magnifieke vocalen van het achtergrondkoortje uitspringen. Echt swingen doet het halverwege, als de band een vet rocknummer speelt dat doet denken aan het betere werk van Creedence Clearwater Revival. Kapoyos betoont zich ook nog een bovengemiddelde gitarist, zo blijkt als hij ineens een aantal ingenieuze solo’s uit zijn vingers tovert, wat hij best vaker zou mogen doen. Het lijkt allemaal met het grootste gemak te gaan. Ontspannen en zelfverzekerd swingt Kapoyos over het podium. Een bastaardkind van Prince? Zou zomaar kunnen… MIN Het optreden komt voor een te lege zaal wat langzaam op gang met een voortkabbelende popsong. De swinging moods zijn nog ver te zoeken, ook al omdat het publiek verlegen op de trappen blijft staan. Maar zoals gezegd, Kapoyos is een showman. Een paar danspasjes en een enkele aansporing zijn voldoende om het publiek naar voren te krijgen. We vermaken ons uitstekend, maar op den duur rijst wel de vraag wie Norman Kapoyos nou eigenlijk is. Hij bewandelt vooral de gebaande paden. En Norman heeft een goede stem, maar die is niet zo indrukwekkend als het geluid dat de twee dames in het achtergrondkoortje voortbrengen. CONCLUSIE Norman Kapoyos (en zijn sessiemuzikanten) vermaken ons met een veelzijdig, maar erg geijkt optreden. CIJFER 7 (FV) ---------------------------------------------------------------------------------- CONCERT Destine vermaakt het publiek in de Dommelsch Zaal op No Sleep ‘Til Burg 2008. MUZIEK Wat de hedendaagse jeugdigen vandaag muzikaal het meeste boeit. Dat is misschien een beetje kort door de bocht, maar deze stroming van muziek is tegenwoordig erg in trek. Met andere bands zoals bijvoorbeeld Panic At The Disco en Saosin (vrij uiteenlopend) weten de heren ook qua uitstraling een bijna buitenlandsachtige vibe over te brengen... PLUS Destine weet de zaal op te schrikken na een after dinner dipje en laten zien dat ook Nederlandse bands het geluid van abroad onder de knie hebben. De lekker in het gehoor liggende liedjes doen hier en daar soms best nog een beetje commercieel aan. Dus als de heren voor een zomerhitje gaan, dan moeten ze zo blijven doorschrijven. MIN De lekker in het gehoor liggende liedjes, die soms commercieel aan doen. Dit als reden dat de heren misschien wel helemaal niet commercieel willen zijn en gewoon lekker muziek willen maken. Verder begint de set na een tijd wat té chill te worden en droomt het publiek te veel weg. Jammer. Dit omdat de zaal helaas niet helemaal gevuld is. De heren hebben meer verdiend en kunnen sowieso wat meer mensen aangenaam verrassen met hun optreden. CONCLUSIE Nog iets meer mascara en nog wat meer haarlak, wat haast zetten achter het schrijven en dan hebben ze in 2009 mogelijk zelfs airtime of een zomerhitje. Who knows... CIJFER 7.2 (MvV) ---------------------------------------------------------------------------------- CONCERT Leaf als headliner in Dommelsch Zaal tijdens No Sleep 'Til Burg 2008. MUZIEK Heeft dit nog uitleg nodig? Leaf ken je ongetwijfeld van Wonderwoman of New Song. Vrolijke popmuziek die vaak vergeleken wordt met Krezip. En dat is niet gek, want ze zijn beide afkomstig van de Rockacademie. Leaf is hip en zou op voorhand ook een waardige headliner van No Sleep moeten zijn. PLUS Alle zang is zuiver, de band staat als een huis en alle danspasjes worden op het juiste moment uitgevoerd. Een pluspunt, maar ook iets wat me verontrust. Een popband met danspasjes? MIN Leaf is vrolijk en opgewekt, maar zó gemaakt. Ieder geintje, grapje of danspasje lijkt van tevoren te zijn ingestudeerd. Tijdens een zomerfestival met een pilsje of tien achter de kiezen is Leaf de ideale afsluiter van een middag. Maar bij No Sleep? Ik weet het niet. Het optreden komt wat traag op gang, mede doordat de band ervoor kiest om met wat trage nummers te beginnen. Gek genoeg komt er ook ineens een cover Put Your Records On voorbij. Hebben de vrolijke studenten niet genoeg repertoire dan? Daar lijkt het wel op. Negen van de tien nummers gaan over de band zelf. En de wat nieuwere songs die niet op de plaat Life's A Beach staan, lijken wat inspiratieloos. CONCLUSIE Op papier een fantastische headliner. De praktijk leert dat de band moet oppassen om niet als een nachtkaars uit te gaan. CIJFER Klein zesje (RH)