Niet iedereen kent hem meer, maar als je het nummer Hakuna Matata noemt zegt iedereen “Ojaaa!” Jimmy Cliff, geboren als James Chambers op Jamaica, is een van de eerste reggae/ska artiesten die bij het grote publiek doorbrak. Hij werd overschaduwd door Bob Marley, terwijl Cliff hem toch echt ontdekt heeft. Dat is jammer, want Jimmy is een goede en uitbundige artiest die plezier in zijn vak heeft. En zijn nummers Many Rivers To Cry en Vietnam zijn eigenlijk te mooi om vergeten te worden. STUITEREN Jimmy Cliff is gekleed in een oranje pak met witte sportschoenen eronder. Lekker comfortabel moet hij gedacht hebben. Ook draagt hij een witte pet achterstevoren. Zodra hij op het podium verschijnt begint hij te springen en te dansen. Hij stuitert als het ware het podium over. Maar dat gaat niet ten koste van zijn zangkwaliteit. Met zijn krachtige stem, die soms een beetje hees is, zingt hij zijn nummers met veel gevoel. Wel is hij na het stuiteren buiten adem. Hijgend spreekt hij het publiek toe over dat we beter met de wereld om moeten gaan, dat wij deel uitmaken van de natuur en de natuur van ons. PLEZIER De band bestaat inclusief Jimmy Cliff uit tien mensen. Daarvan zijn er twee achtergrondzangers. En dat zijn niet de minste. De zanger heeft een zeer krachtige stem waarmee hij Jimmy aan het begin van het concert aankondigd door een nummer te zingen. Het is bijna jammer dat hij niet degene is waar het concert om draait. Dat geldt ook voor de zangeres. Zij huppelt over het podium in een strakke zwarte legging en zingt en rapt erop los. Jimmy en zijn band hebben er zichtbaar veel plezier in. Ze dansen en lachen met elkaar en zijn zichtbaar gelukkig. De percussionist en de drummer van de band spelen allebei erg strak. De percussionist, een jonge man die tussendoor ook nog even een dansje doet met de zangeres, speelt het ene na het andere snelle ritme. Maar even later blijkt dat de hele band goed gevoel voor ritme heeft. Alle bandleden gaan achter een trommel of jembé zitten en spelen en zingen er met z’n allen op los. De nummers worden met plezier gespeeld. Zoveel plezier zelfs, dat Jimmy en zijn band eruit zien alsof ze de hele nacht zo door kunnen gaan. PUBLIEK De zaal is lang niet uitverkocht. En de mensen die er zijn, zien er niet allemaal blij uit. Sommige zitten verveeld op de trappen van de zaal, het hoofd steunend op hun hand. Maar de meerderheid van het publiek, dat overigens uiteenloopt van jong tot oud en van Nederlands tot Afrikaans, bouwt een feestje. Springend en dansend worden alle nummers uit volle borst meegezongen. En zo hoort het natuurlijk ook bij reggae. Doordat er zo weinig mensen zijn, misschien zijn het er net 250, hoort Jimmy alles wat er naar hem geroepen wordt. “You are wonderful Jimmy!” “I love you Jimmy!”, waarop Jimmy met een grote glimlach antwoordt: “I love you too! I love all of you!” LACHEN EN HUILEN Jimmy kan met zijn muziek mensen laten lachen en laten huilen. Bij Hakuna Matata, het nummer uit de Disneyfilm The Lion King, danst en zingt men vrolijk mee, evenals bij Jimmy’s hit Reggae Night uit 1983. Maar zodra de band de eerste noten van Many Rivers To Cry inzet, verandert dat. Het tranentrekkende nummer met de krachtige stem van Jimmy maakt mensen letterlijk aan het huilen. Door de hele zaal staan groepjes met de armen om elkaar heen en een paar mensen halen zelfs een zakdoek tevoorschijn. VERGETEN Het is jammer dat Jimmy vergeten wordt. Hij is een goede muzikant met een geweldige stem. Zijn nummers zijn simpel, maar mooi en duidelijk. Hij wil echt een boodschap overbrengen. Bij Vietnam, dat Bob Dylan het beste protestlied ooit noemde, vertelt Jimmy dat dit nummer niet alleen over Vietnam gaat, maar eigelijk over alle oorlogen. Irak, Afghanistan, Sudan, en ga zo maar door, overal moet volgens Jimmy de oorlog stoppen. Was iedereen maar zo lief als Jimmy.