Terwijl in de rest van de stad het Festival van het Levenslied het straatbeeld bepaalt, staat in Little Devil de inmiddels derde editie van Cyber Angels op het programma. Het Nederlandse Misery zorgt voor dansbare, toegankelijke cyber-gothic en hoofdact Agapesis geeft een vuig showtje weg. Daarna maakt DJ Led Manville het feestje af. MISERY Nu is cyber-gothic een sticker die al snel wordt geplakt op alles wat dark-dance/electro kenmerken vertoont. Op een avond als dit kan het dus uiteenlopen van bijna-dance met duistere vocals tot spijkerharde semi-industrial. Opener Misery zit wat meer in de eerste categorie. Twee toetsenisten/knoppendraaiers en een zangeres vormen deze Nederlandse formatie. Dat laatste uit zich in de bezoekersaantallen. Het is een stukje drukker dan de vorige edities en een goed deel van de bezoekers lijkt voor Misery te zijn gekomen. De schare fans is ook wel enigszins te verklaren, want de groep maakt een sympathieke indruk en de muziek is toegankelijk en dansbaar. Anderzijds is het wel een tikje tam. Het mag wat rauwer. Zowel in de presentatie als in de muziek. Slechts op het moment dat een van de heren een paar minuten zijn knoppen verruilt voor een elektronisch drumpaneel komt er even meer venijn in. Smaken verschillen echter en er wordt zelfs zo hard om een toegift geroepen dat de organisatie uiteindelijk toch nog een extra nummertje toestaat. In de pauze tussen het optreden meldt zich ook een viertal overduidelijk niet-gothic ogende heren zich bij de kassa. Met een blik in de zaal en slechts de vraag “Tot hoe laat gaat het door hier?” wordt de vereiste zeven euro per persoon op tafel gelegd. Om twee minuten later weer naar buiten te komen met “Tering, wat is dit voor een freakshow?” en weer snel te vertrekken. Verdwaalde Levenslied-gangers, vermoed ik. Al had de hoeveelheid lak, leder en extreme haardracht aan de bar toch wel een hint kunnen zijn dat hier vanavond iets anders te doen is... AGAPESIS Met een hoofschuddende glimlach ben ik nog net op tijd terug in de zaal om te zien hoe de vrouwelijke helft van het Agapesis duo een wijde gothic-jurk uittrekt, om een aanzienlijk minder verhullende outfit te tonen. Het is het begin van een act die via zwepen, messen, kettingen en de nodige semi-striptease eindigt met een aanzienlijk ontklede zangeres die midden in de zaal een fles water over zich uitgiet. Hardcore-bondage is het allemaal ook weer niet, maar het theatrale effect is er zeker. De muziek is ook een goed stuk vuiger. Zowel qua vocals als qua act vullen de twee elkaar leuk aan, met afwisselende lead-vocals. Nog niet zo boeiend als Deviant UK, de headliner van de vorige editie, maar dat compenseert het visuele spektakel ruimschoots. DJ LED MANVILLE DJ Led Manville zet het feestje vervolgens voort tot een uurtje of drie. Toch vertrekt het grootste gedeelte van bezoekers vrij snel na de live-shows en moet de dj het met een vrij leeg zaaltje stellen. Dat zal de paar overgebleven liefhebbers een worst zijn. Zij maken dankbaar gebruik van de ontstane ruimte op de dansvloer.