"New Orleans Cajun Irish Breton Klezmer Slavic Zydeco", zo omschrijft de uit New Orleans afkomstige Zydepunks haar eigen muziek. En dat is werkelijk geen woord teveel gezegd! Met de veelzijdige volksmuziek en passie voor talen maakte Zydepunks er woensdagavond in de Bat Cave een groot feest van. VRUCHTBAAR Zou er iets bijzonders zitten in het water van de staat Louisiana in het zuiden van Amerika? Muzikaal gesproken is het in ieder geval een uitzonderlijk vruchtbaar gebied. Het bekendste exportproduct op dat vlak is ongetwijfeld de jazz, die een dikke eeuw geleden ontstond in havenstad New Orleans. Maar ook het platteland heeft verschillende typisch ‘Louisiaanse’ muziekstijlen voortgebracht, met name cajun en zydeco: volksmuziek met Duitse accordeons en violen, waarbij zydeco de creoolse en derhalve door zwarte muziek beïnvloede variant is op het blanke cajun. Opvallend detail: men zingt doorgaans in het Frans! Louisiana kent namelijk van oudsher veel Franse immigranten. Muziek dus die het resultaat is van een hoogst eigenaardige mengeling van invloeden. VEELZIJDIG De uit New Orleans afkomstige Zydepunks gooit hier nog een schepje bovenop door aan de traditionele accordeons en violen een elektrische bas en drums toe te voegen, waardoor de muziek bij tijd en wijle een stuk harder rockt (of ‘punkt’). Aha, denk je nu wellicht, die Zydepunks doen met cajun/zydeco wat bands als Flogging Molly en de Dropkick Murphys al eerder met Ierse muziek hebben uitgehaald! Maar daarmee doe je de twee dames en drie heren toch echt tekort, zo blijkt deze avond in de Bat Cave. Voor een uitgelezen publiek van enige tientallen mensen speelt Zydepunks namelijk volksmuziek uit alle windrichtingen: zelf omschrijven ze hun muziek dan ook als “New Orleans Cajun Irish Breton Klezmer Slavic Zydeco” en dat is werkelijk geen woord teveel gezegd. Welhaast nog verbijsterender is dat de zanger alle liederen ook in de oorspronkelijke taal zingt: Spaans, Frans, Engels, Duits (of is het Jiddisch?), niets is hem te dol. Duidelijk een man met een passie voor talen, wat al helemaal duidelijk wordt als hij ons tussen de songs door gedeeltelijk in het Nederlands toespreekt. Natuurlijk, “dankjewel” kent iedereen, maar uitspraken als “Wil jij dansen?” en “Nog twee liedjes!” verwacht je toch echt niet uit de mond van een Amerikaan! FEEST Is Zydepunks dan misschien zo’n ‘moeilijk’ orkestje dat voortdurend van de hak op de tak springt? Helemaal niet! De sfeer die de band neerzet is heel consistent en valt eenvoudig in één woord samen te vatten: FEEST! Hoewel de Bat Cave misschien niet de meest geschikte plek is om die stemming goed op het publiek over te brengen (een openluchtfestival zou wellicht gepaster zijn voor een band als deze), zal het aan de band niet liggen. Eén moedig meisje begint dan ook al snel te dansen en tegen het einde van het concert, ongeveer een uur later, volgen er voorzichtig meer. Maar dan is het helaas alweer uit met de pret, hoewel men naar eigen zeggen ook nog maar net begonnen is: bij grotere gelegenheden speelt men rustig drie uur aan een stuk. Zeker een concert dat smaakt naar meer!