Dat uiterlijk niet telt, zal Dokter Demo natuurlijk met zijn eigen spiegelbeeld meteen bevestigen. Toch is het een gegeven dat mensen die zichzelf mooi vinden gelukkiger zijn, sneller een baan vinden en vaker promotie maken. Op dat vlak heeft het Tilburgse Hooghwater alvast gewonnen. Niet dat de drie mannen zo oogstrelend zijn, daarover oordeelt Dokter Demo niet, maar het artwork van hun debuutalbum Hooghwater is prachtig. Een cd-hoes die een 12-inch lp waard zou zijn geweest. Met het uiterlijk zit het dus wel goed, maar doorstaat het album ook de luisterbeurt? Weerspiegelt het uiterlijk het innerlijk? Het antwoord van de dokter: een volmondig 'ja'. MUZIEK Vijf nummers lang weet Hooghwater te boeien met stevige rock die doet denken aan grootheden als Queens Of The Stone Age, Monster Magnet, The Screaming Trees en Motorpsycho. Net als bij The Screaming Trees ademt er een sterke punksfeer door de jaren '70 georiënteerde rock van Hooghwater. Vervolgens wordt dit nog eens op verfijnde wijze met invloeden uit de psychedelica van de jaren '60 gemixt, waardoor een misschien niet uniek maar wel erg sterk eigen geluid ontstaat. Een haast on-Nederlands geluid. NUMMERS De gehele EP is van begin tot einde boeiend, vijf catchy nummers die nergens gaan vervelen. Dit op zich is een prestatie te noemen, daar drie van de nummers de zes minuten ruim passeren en er slechts een onder de vier minuten (3.55) blijft. In het genre zijn lange nummers niet ongewoon, maar de mindere vervallen dan toch snel in overbodige slaapverwekkende herhalingen en/of solo's. Hiervan is bij Hooghwater geen moment sprake. Elke klap valt daar waar hij moet vallen. Misschien niet zo verrassend als Motorpsycho, waar de productie zeker wat van wegheeft, maar minstens zo krachtig. TEKSTEN Wat wel een minder punt is, zijn de teksten. Die verzanden soms een beetje in ongelukkige clichés. Niet dat dit de plaat minder goed maakt, maar iets verrassendere teksten of juist overdreven aangedikte clichés (MM) zouden het geheel verheffen. Maar dat is geen reden om deze eenendertig minuten durende plaat te laten liggen. Die verdient ruim vier sterren. Een plaat die je alleen hard kunt en mag draaien. Rock met een grote R!