De manier waarop popjournalisten soms collectief een bandje ontdekken en dan bejubelen tot in de hemel, kun je als toeschouwer alleen maar verdacht vinden. Laat me je verzekeren dat er geen maandelijkse ondergrondse ontmoeting is in Amsterdam waar mensen van OOR, 3VOOR12 en Kindamuzik bepalen wat het bandje van de maand is. (Als dit wel zo is, hebben ze het mij niet verteld.) Het lijkt nu eenmaal in ons bloed te zitten om tot een gezamenlijke conclusie te komen over een nieuwe band die ineens opduikt. Sommige journalisten praten inderdaad gewoon hun collega's na. Sommige journalisten gaan naar een populaire band kijken met de bedoeling om een ontzettend zuur stukje te schrijven over een zinloze hype en worden dan toch overtuigd door die band. Soms worden ze meegesleept in de hype rond een band, bang om niet hip gevonden te worden als ze schrijven dat ze iets niet goed vinden. Maar heel soms kunnen ze ook zelfstandig een mening vormen, gek als het klinkt. Ik weet niet in welke categorie ik zit, eerlijk gezegd. Het is in ieder geval niet eenvoudig om een recensie te schrijven over een concert waar je van tevoren een vooroordeel over hebt, zo blijkt wel. Over het optreden van Voicst in de Kleine Zaal van 013, met in het voorprogramma GRAM, wist ik van tevoren vrij zeker dat het heel goed zou zijn. Kan je dan nog objectief over een optreden schrijven? PODIUMDIER Dat probleem lossen we zo wel op; eerst GRAM. Marg van Eenbergen ken je misschien nog van indieband Seedling, die nu een paar jaar uit elkaar zijn. Anders ken je haar misschien als tweede stem en gitariste van laptoptovenaar About, die bij Voicst op de achtergrond (en soms voorgrond) meespeelt. Niet gek dus dat Van Eenbergen nu in het voorprogramma staat tijdens de clubtour van Voicst. Ze heeft lang gewerkt aan een nieuwe solo-act onder de naam GRAM en sinds iets meer dan een maand komt ze weer tevoorschijn op de Nederlandse podia. Aan niets aan haar performance is te merken dat er lang is geschaafd aan de liedjes of de performance van GRAM. Van Eenbergen is een podiumdier en weet het publiek, dat aanvankelijk weinig interesse heeft, snel voor zich te winnen. Dat ligt ook aan de songs, waarin gelijke delen riot grrl, elektronische beats en vrolijke popmelodieën zitten. GRAM speelt deze avond zonder de band die ze bij zich had tijdens Noorderslag en daar zit wel een minpunt. Het betekent dat een groot deel van de muzikale begeleiding uit de computer komt en daardoor blijft het podium wat statisch, ook al gooit Van Eenbergen veel van zichzelf in de strijd. Duidelijk wordt wel dat ze het met haar stem en gitaar in haar eentje af kan op het podium. Ook al is haar optreden nogal kort, met songs die goed in elkaar zitten en interessante vocale effecten die de aandacht trekken, de naam GRAM zal blijven hangen bij velen in het publiek. DRUK PODIUM Maar Voicst komt, ziet en overwint in 013. Het drietal Tjeerd, Sven en Joppe staat zwaar in de schijnwerpers nu hun tweede album A Tale of Two Devils is verschenen, en het lijkt erop dat 2008 'hun jaar' wordt. Voor deze plaat werkte Voicst samen met Rutger Hoedemakers (About, daar heb je hem) en een blazerstrio, die zich ook melden voor deze clubtournee. Het resultaat is een druk podium, geheel in lijn met de muziek van Voicst die misschien wel rijker van geluid is geworden sinds het vorige album, maar niet minder energiek en springerig. De band is ontzettend goed op elkaar ingespeeld en heeft ontzettend veel lol, wat ze met gemak overdragen naar het publiek. AUDIO-OPLAWAAI Minpunten zijn er nauwelijks te noemen. De geluidsman laat wat steekjes vallen en de visuele aankleding laat te wensen over, maar daarvoor ga je niet naar Voicst kijken. Je zou misschien iets kunnen zeggen over de stem van frontman Tjeerd, die soms net niet helemaal de juiste hoogte haalt, maar daarvoor ga je niet naar Voicst kijken. Je gaat voor de ontzettende audio-oplawaai die ze je kunnen geven. Tjeerd is wel een frontman die er honderd procent voor gaat, net als bassist en tweede stem Sven. About voegt een scherp elektronisch randje toe aan de songs, het jonge blazerstrio verrijkt het geluid en danst enthousiast mee. Drummer Joppe tenslotte geeft de songs die het nodig hebben een flinke schop onder de kont en is, zoals een drummer hoort te zijn, de grootste drijfveer van de band. Naast de vele briljant gespeelde klapstukken van de band krijgen we nog veel extra ook: een gedeelte van de show waarin About en de trompettist het podium commanderen en het publiek definitief aan het bewegen krijgen, en een mooi intermezzo waarin de bezoekers op de grond moeten gaan zitten en Tjeerd akoestisch het titelnummer van de nieuwe plaat zingt. EXTATISCHE ROCK Als recensent kun je alleen maar alle pretenties van objectiviteit laten varen als je over zo'n goede band als Voicst schrijft. Het is alleen maar mooi om in een tijdperk van eenvormige poprock en zeurende singer-songwriters ook nog ruimte bestaat voor de extatische, wilde en vrolijk makende rock van Voicst.