Soms is een cd beoordelen makkelijker als je hem een tijdje laat liggen. Zo lag Loosen The Knot, de nieuwe van The Light Brigade, al een tijdje op de plank. Niet onbeluisterd, maar wel onbeschreven. In die maanden dat de cd op de plank bleef liggen, ging hij onbewust overal mee naar toe. Op onbewaakte momenten floot Dokter Demo de titeltrack in de supermarkt, op het werk en in de auto als de ontvangst van Studio Brussel weer eens belabberd was. Overal werd geneuried, gefloten. The Light Brigade had zich een plaatsje in het hoofd van de dokter gegraven. En daarmee is eigenlijk alles gezegd. Deze plaat, niet alleen de titeltrack, wringt zich bij de eerste beluistering in je systeem om er niet meer uit te verdwijnen. Gerton Govers heeft met Loosen The Knot een tiental nummers neergezet die onder je huid kruipen.

In tegenstelling tot The Light Album, Govers' vorige plaat (2004), heeft hij voor Loosen The Knot een kalere aanpak gekozen. En die kale aanpak doet de nummers eer aan. De emotie die de nummers hebben komt dankzij de sobere benadering juist extra naar voren. Het maakt Loosen The Knot tot wat het is: een eerlijke plaat. En een erg goede plaat. Van Dokter Demo mag Govers op de volgende plaat zelfs helemaal naakt, met een beetje ruis op de achtergrond van de draaiende viersporenbandrecorder. Meer heeft The Light Brigade niet nodig om de haren overeind te krijgen. De paar nummers op deze plaat die wel wat worden aangekleed, zijn volgens de dokter ook de mindere. Nog steeds mooie nummers, maar niet zo aangrijpend als alleen gitaar en prachtige vocalen.

Als deze plaat echter iets bewijst, is het wel dat er in Tilburg iemand rondloopt die hitpotentie in zijn vingers heeft. Nummers als High School en Dad (voor zijn overleden vader) zijn zo universeel en persoonlijk tegelijk, dat ze wel bij iedereen moeten werken. Maar ook The Fastest Way en Sweet Love hebben een tijdloosheid die we zelden horen. En dan Loosen The Knot zelf! Dat nummer moet snel door een reclamemaker onder een spotje geplaatst worden. Niemand die je reclame meer vergeet. Net als dat iedereen twee jaar terug Jose Gonzalez op straat floot en nu Nick Drake neuriet, zal Govers in ieders hoofd kruipen en je product naast de stuiterballetjes plaatsen. Uiteindelijk is de hele plaat een prachtig geheel aan juweeltjes. Soms iets te veel omlegd met goud, maar daarmee niet minder mooi. Het zijn geen top 40 hits, maar gewoon tien blijvertjes.