Ex-Wealthy Beggar zanger Derrick Skyvan stelt teleur met zijn nieuwe cd, The Sun Came Out. Het is een mierzoete, middelmatige plaat, die nergens spannend wordt. Leuk voor je kleine zusje van zestien, maar niet iets wat je verwacht van deze zanger die al geruime tijd in het muziekwereldje zit. Zelfs de wat leukere nummers (die op een paar vingers te tellen zijn), kunnen het middenniveau helaas niet ontstijgen. 2007 was voor Derrick Skyvan het jaar van songs schrijven, kinderen maken en luiers verschonen. 2008 is het jaar van zijn van nieuwe plaat, The Sun Came Out. Van deze ex-Wealthy Beggar mag je best iets verwachten, aangezien de voormalige band in vroegere tijden vaak werd getrakteerd op lovende recensies. Met deze nieuwe plaat slaat Skyvan de plank echter mis. Zo sprankelend en verrassend als Wealthy Beggar ooit was, zo degelijk en alles verhullend is The Sun Came Out. En dat begint meteen bij het eerste nummer, Stacey. Een nummer over een verbroken relatie, dat wel wat wegheeft van Jessie van Joshua Kadison. Zang en piano voeren de boventoon, gitaar en drums ondersteunen het geheel. Melodieus en simpel is het wel. Als je de tekst van het refrein eenmaal hebt gehoord, kun je het de tweede keer moeiteloos meezingen. Maar echt vernieuwend of interessant kun je het niet noemen. Dat geldt ook voor de nummers die daarna komen. The One, Calamity High en Anytime Anywhere: allemaal even zoete popliedjes. Gitarist Maarten van Damme (Rosemary's Sons, Stevie Ann), basgitarist Ewen Vernal (Deacon Blue) en drummer Koen Victor Lieckens (K's Choice) doen hun best, maar blijven allemaal keurig binnen de lijntjes. Skyvan op zijn beurt voegt weinig levendigheid toe. Sommige nummers (onder andere Innocent) worden zo langdradig gezongen dat het op den duur saai en soms zelfs vervelend wordt om naar te luisteren. Pas bij de titelsong wordt het interessant. Skyvan zingt gepassioneerd en met bezieling, zonder dat het geforceerd of ongeloofwaardig overkomt. Waar zijn zang eerder irritant was, is het nu boeiend, er zit veel meer variatie in. Het nummer The Sun Came Out mag dan ook met recht het lichtpuntje genoemd worden van deze plaat. Na dit prachtnummer is het jammer genoeg over met de pareltjes. Miss America is nog aardig. Catchy, maar een beetje te traag en slepend gezongen. Daarna vervalt Dearhunter weer in brave nummers. In het een na laatste nummer Expected To Rock zingt Skyvan: "I know that you expect me to rock." Dat had de dokter inderdaad wel een beetje verwacht, maar het tegendeel op The Sun Came Out is waar. Daarom schrijft de dokter Dearhunter het volgend recept voor: een pot met zo'n zeshonderd tabletten die de creativiteit en lef van de desbetreffende persoon stimuleren. Aanbevolen wordt de behandeling te starten met twee tabletten per dag.