Het is druk bij binnenkomst in 013 vanavond, vooral de niet al te grote rookruimte in de foyer barst bijna uit haar voegen. Een paar minuten later blijkt dat ook de Dommelsch Zaal al vrijwel helemaal volgepakt is met in het zwart gehulde bezoekers. Het gevarieerde programma van Filth Fest trekt veel publiek, wat natuurlijk ook wel logisch is met grote namen als Moonspell, Gorgoroth en de nog altijd immens populaire headliner en naamgever van het feest; Cradle Of Filth. De band rond de angstaanjagend uitziende tuinkabouter Dani Filth laat vanavond zien nog altijd aan de top te staan, maar stiekem steelt het al vrij vroeg optredende Moonspell vandaag de show.
SEPTIC FLESH
Hoewel de al eerder genoemde drukte anders doet vermoeden is de aanvangstijd van kwart voor zes voor sommige bezoekers echt te vroeg om het optreden van Asrai te halen. Zo ook voor ondergetekende, maar gezien de reacties van andere bezoekers is dat niet zo’n ramp. Drie kwartier later is het dan de beurt aan Septic Flesh. Deze Grieken weten het publiek al redelijk enthousiast te krijgen met hun mix van death- en doommetal. De nummers klinken erg sterk en zitten vol met verwarrende, maar toch strak gespeelde partijen op gitaar en bas. Septic Flesh laat een zeer positieve indruk achter vandaag in 013, zeker met het geweldige nummer Persepolis van het laatste album Communion. Een ijzersterke comeback dus van de band die van 2003 tot vorig jaar tijdelijk uit elkaar was.
MOONSPELL
Vrij snel na het goede optreden van het Griekse Septic Flesh is het de beurt aan het eveneens uit Zuid-Europa afkomstige Moonspell. De Portugese metalveteranen hebben de afgelopen jaren wat aan populariteit ingeboet, maar laten vanavond in 013 zien nog altijd tot de absolute top van de metalscene te behoren. De band rond zanger Fernando Ribeiro kende muzikaal gezien een moeilijke periode de afgelopen tien jaar, maar kwam dit jaar ijzersterk terug met Night Eternal. De band zorgt vanavond voor kippenvel door sterke nummers van het nieuwe album af te wisselen met ouder werk afkomstig van Wolfheart en Irreligeous. Dat levert prachtige uitvoeringen op van nummers als Vampiria en Alma Mater, die met een gerust hart klassiekers genoemd mogen worden. Toch wordt het absolute hoogtepunt van het optreden (en eigenlijk de hele avond) een nummer van Night Eternal, namelijk Scorpion Flower. Een prachtig nummer met een heerlijk gastoptreden van Anneke van Giersbergen (wat een geweldige stem!), dat werkelijk iedereen in de zaal stil weet te krijgen.
GORGOROTH
Daarna is het tijd voor weer iets heel anders dan de sfeervolle, bombastische metal van Moonspell. Het is tijd voor de altijd controversiële black metal van het Noorse Gorgoroth. De band is regelmatig in het nieuws geweest door gevangenisstraffen, optredens in het zwaar katholieke Polen die op zijn zachts gezegd niet positief ontvangen werden en vele wisselingen en ruzies binnen de band. Bij binnenkomst in de Dommelsch Zaal blijkt de band vier grote crucifixen te hebben opgesteld met daaraan twee mannen en twee vrouwen met slechts een zwarte kap over het hoofd. Ongetwijfeld shockerend bedoeld, maar de zaal lijkt weinig onder de indruk. Natuurlijk roept er wel ergens een dronken bezoeker een seksueel getinte opmerking, maar verder blijft reactie uit. Tijdens de gehele show valt vooral op dat de band zichzelf zo ontzettend serieus neemt. De nummers worden strak, maar onduidelijk gespeeld en de podiumpresentatie van de geschminkte mannen bestaat alleen uit de zanger die eng kijkt en naar iemand in het publiek wijst. Er zal vast een idee en een bedoeling achter de look, de houding en de presentatie van de Noren zitten, maar vanavond in 013 werkt Gorgoroth vooral op de lachspieren.
CRADLE OF FILTH
Zo rond kwart voor tien wordt het lange wachten dan eindelijk beloond en komen Dani Filth en zijn begeleidingsband het podium op. De hele show draait om de kleine man met het aparte stemgeluid en wederom wordt duidelijk dat het optreden van Cradle Of Filth staat of valt bij zijn performance. Op zijn plateauzolen rent en springt hij het podium over en vooral de verhoging achter op het podium net voor het enorme beeldscherm lijkt zijn favoriete plek. Compensatiegedrag? Wie weet, maar Filth zet zoals eigenlijk altijd een geweldig show neer. De band speelt strak en hard (vooral de drums liggen wel erg zwaar in de mix) en Filth schreeuwt op zijn kenmerkende manier soms heel hoog en soms zwaar zijn longen uit zijn lijf. De band is zo’n ingespeeld geheel dat het soms wel erg routineus overkomt, maar ‘Cradle’ is zo’n band die eigenlijk nooit teleurstelt. De muziek is strak (iets meer oud werk was welkom geweest) en de presentatie is groots; goede belichting, mooie aankleding, vuurwerk en een grote pop op het podium. Dani Filth en zijn mannen (en vrouw) geven het publiek precies wat het wil en tonen zich daarmee een waardige afsluiter van Filth Fest. Een lange, gevarieerde avond waarin verrassend genoeg niet Cradle zelf, maar Moonspell de grote uitblinker blijkt te zijn.