Onder leiding van After Forever toetsenist Joost van den Broek werd afgelopen zondag in 013 een nieuw fenomeen geïntroduceerd in Nederland: Christmas Metal Symphony. Met behulp van een veelkoppig klassiek geschoold orkest en de nodige beroemde vocalisten bracht een speciaal voor deze gelegenheid samengestelde band de nodige metalen klassiekers ten gehore. Voor wie het nog niet wist, bewees deze avond eens te meer dat metal (ondanks de vaak woeste uitstraling) eigenlijk het liefste muziekgenre op aarde is.
CONCEPT
De optredens van vanavond zijn gegroepeerd rond een los concept, dat door middel van projectieschermen aan ons verhaald wordt door een oude man in leunstoel met Liszt-kapsel en gedistingeerd Engels accent. Het plot ontgaat bovengetekende eerlijk gezegd grotendeels, maar het heeft iets te maken met een jongeman genaamd Jonathan die met de viool onder de arm de wereld intrekt en al snel tot de conclusie komt dat hij bliksem (elektriciteit) en maten nodig heeft om zijn levensbestemming te bereiken. We houden het er maar op dat die jongen gewoon stevig wil rocken, hetgeen natuurlijk alleszins begrijpelijk is. Gelukkig is het verhaal in ieder geval niet storend: het beeld van de reutelende oude man valt integendeel zelfs (kerst)sfeerbevorderend te noemen.
MUZIEK
De avond draait echter bovenal om de muziek en die is dik in orde. Waar het simpel gezegd op neerkomt is dat een heel blik aan grote vocalisten de revue passeert, dat (soms in duet) de nodige klassiekers van de eigen band in combinatie met tijdloze metalkrakers uitvoert. Zo covert Mats Levén van Therion het geweldige Victim Of Changes van Judas Priest. Doro zingt naast All We Are en I Rule The Ruins van haar oude band Warlock samen met Ian Parry Breaking The Law (wederom van Priest). Achtereenvolgens komen Metallica’s Enter Sandman en Sabbath’s Paranoid aan bod en zingt de ook fysiek imposante Chuck Billy naast Testament klassieker Souls Of Black en het prachtige Return To Serenity het ruige recente werkje More Than Meets The Eye, geholpen door onze vaderlandse grunter George Oosthoek. Deze laatste zorgt tevens voor het hardste deel van dit kerstfestijn middels covers van Sepultura en Pantera, gevolgd door een prima uitvoering van At The Mountains Of Madness van zijn oude band Orphanage (met vocale hulp van Floor Jansen). Daarna is het de beurt aan een eng ogende Johan Edlund van Tiamat om enige meer ingetogen, sferische nummers te vertolken, waarna Floor Jansen (After Forever) en Russel Allen (Symphony X) de eer hebben de avond af te sluiten. En dat doen ze met verve, want beide vocalisten zijn prima bij stem en zorgen wat bovengetekende betreft voor het muzikale hoogtepunt van de avond. Hoewel er nog wel wat dingen te verbeteren zijn aan het Christmas Metal Symphony concept (zo is de geluidsmix bij zoveel muzikanten natuurlijk begrijpelijkerwijs een moeilijk punt en heeft het klassieke orkest bepaald niet bij alle nummers een inbreng), is deze avond over het geheel genomen zeker geslaagd te noemen en absoluut voor herhaling vatbaar. En als na afloop alle zangers en muzikanten gebroederlijk (en gezusterlijk) een buiging maken voor het verzamelde publiek, blijkt nog maar eens dat metal, in tegenstelling tot wat het verbeten imago soms doet vermoeden, eigenlijk bovenal hartstikke gezellige muziek is. Voor lieve mensen.