Krijsen, kronkelen en gillen bij Made Out Of Babies Krijsen, kronkelen en gillen bij Made Out Of Babies

Als het uit Wales afkomstige Taint na een korte, bevreemdende introductie met verblindend stroboscooplicht en bijpassend rap gitaargefriemel overschakelt op een diepe, logge groove wordt meteen duidelijk waarom dit drietal zoveel enthousiasme heeft weten los te maken op het afgelopen Roadburn festival. Het zou zomaar het bastaardkind van Black Sabbath en Neurosis kunnen zijn: drummer, bassist en gitarist produceren eensgezind een grommend, duister-psychedelisch geluid dat al sinds de prehistorie in oergesteenten lijkt te hebben rondgewaard, doch pas recentelijk door de creaties van voornoemde bands aan de oppervlakte is gebracht. Bij tijd en wijle schreeuwt de gitarist (evenals de bassist in goede Neanderthalerstijl voorzien van baard en snor) iets over de gruizige instrumentale brij heen om het plaatje compleet te maken. Hoewel, het is niet enkel log gebeuk wat de klok slaat. Soms komt er ook een snellere passage voorbij en een enkel nummer begint zelfs met een ritmisch complexe, hoekige gitaarriff die erg aan Tool doet denken. Een behoorlijk afwisselend geheel dus. Enig minpuntje van het optreden is de gaandeweg wat gefrustreerde en teleurgestelde houding van de frontman, die aanvankelijk wat problemen heeft met zijn gitaarversterker en microfoon en bovendien met het Roadburn-optreden in het achterhoofd het enthousiasme van het publiek maar matig vindt. Maar ja, voor dat festival komt men uit alle windstreken speciaal hier naartoe voor dit soort muziek. Een optreden op een gewone doordeweekse avond als deze verloopt begrijpelijkerwijs wat minder uitbundig. Overigens kan de echte liefhebber die er vanavond niet bij is geweest Taint nog live aanschouwen op zaterdag 20 september op het ZXZW Festival 2008. Wel lekker swingen dan, want daar houdt die roodharige Welshman van.

In de jaren negentig schoten ze als paddestoelen uit de grond: rockbands met een pittige dame aan het hoofd. Qua vocalen en performance verbleken veel van die vrouwen echter bij Julie Christmas, de blikvanger van het Amerikaanse Made Out Of Babies. Het zou zomaar het psychotische zusje van PJ Harvey kunnen zijn… Vlak voor het optreden ijsbeert ze woest over het podium, haar blik op de vloer gericht, ongetwijfeld om zich op te laden voor de maniakale performance die komen gaat. Die laat zich wellicht nog het beste omschrijven als het uitdrijven van persoonlijke demonen door het nodige gekronkel, gegil en gekrijs, aangevuurd door de noiserock die gitarist, bassist en drummer produceren. Een spektakel waar je als toeschouwer niet omheen kunt en dat ook de eigen ziel grondig reinigt. “Katharsis” heet dat fenomeen van zuivering van de geest, en daar draait het hele optreden in feite om. Gezellig kletsen met het publiek tussen nummers door vindt mevrouw Christmas overbodig, en als ze er na een uurtje wel klaar mee is, stapt ze direct van het podium af om door de achteruitgang te verdwijnen. Op een toegift hoeven we duidelijk niet te rekenen, maar dat was ook ongepast geweest na een concert als dit. Indrukwekkend.