Zaal 16 is niet te vinden. Op de weg naar de theaterzaal kom ik nog drie andere festivalgangers tegen die ook niet weten waar ze moeten zijn, tot een hulpvaardige man de weg wijst. Het is behoorlijk vreemd dat een man als Rhys Chatham zo wordt verstopt, ver van het centrum van het festival. In het programmaboekje wordt uitgebreid opgeschept over het feit dat in de jaren tachtig enkele Sonic Youth-leden van Chatham het vak hebben geleerd en dat hij gewerkt heeft met Brian Eno. Zo'n paradepaardje moet beter te vinden zijn, lijkt me. Dat de zaal toch vol is, ligt zowel aan de naam van de man als aan het feit dat er veel Tilburgse muzikanten met hem meespelen vanavond. Het zevenkoppige combo dat Chatham begeleidt, bestaat uit muzikanten uit lokale bands als Transmission0, Woost en Acrostichon. Dat maakt natuurlijk nieuwsgierig. Uiteindelijk doen ze wat er van hen verwacht wordt: psychedelische, tergend langzaam opbouwend gitaarwerk dat heel lang niet lijkt te veranderen, maar onderhuids toch heel veel spanning oproept. Die wordt beloond als Chatham aan de climax van zo'n nummer samen met z'n Tilburgers een betonnen muur van geluid blijkt te hebben opgetrokken. Vooral drummer Pieter Holkenborg verdient applaus voor zijn constante drumwerk in deze zee van weinig ritmische gitaarherrie. Dan racen we naar de Hall of Fame, aan de andere kant van de stad. Het programma belooft hier vooral veel noise, maar de opening is aan Major B. Paul Majoor (zijn echte naam) is beatmaker, fotograaf en filmer. Major B is een rare kwibus, maar goed, daar is ZXZW ook voor bedoeld. Op het kleine podium in Hall of Fame beweegt hij zich soepel voort, speelt met zijn sambaballen en met de films die zich achter hem op de muur afspelen. De beats waarmee hij zichzelf begeleidt klinken een tikkeltje etnisch; denk aan M.I.A., maar dan met de vreemde zang van Majoor erover. Hij zingt heel enthousiast, maar duidelijk verstaanbaar is het expres niet. Major B zingt in zijn eigen taal. Eigenlijk is alles anders aan hem: zo covert hij het liedje van Chiquita bananen (je weet wel) en een ballade wordt bijgestaan door een serie foto's van doodgereden dieren. Het optreden van Major B is afwijkend en aanstekelijk genoeg om op te vallen in dit festival vol rare kwibussen.