Little Devil blijkt nog overeind te staan na de hardcore-Apocalyps van zaterdag. Ook op de tweede dag van ZXZW veel moshpitfähige muziek, maar het publiek begint rustig aan. Na de eerste band weet het bovendien de weg naar de metalkroeg niet meer te vinden. Pas bij afsluiter Rise and Fall ging de bomvolle zaal los en werd het tafereel van gisteren herhaald. Met liters zweet en een gewonde zanger tot gevolg. TENEMENT KIDS In een nog behoorlijk gevulde zaal gaat de Nederlandse punkband Tenement Kids energiek van start. Snelle skatepunknummers met veel afwisseling en een kleine dosis venijn. De nummers zitten prima in elkaar en nemen af en toe een verrassende wending richting rock 'n roll. Ook het geluid is goed. Dat alles kan het publiek toch maar matig interesseren; een lauw applausje volgt. Misschien is het toch een iets te brave band voor deze zaal: onberispelijke jonge mannen met een hoog Greenday-gehalte. Ook de communicatie met het publiek kan beter, maar veelbelovend is het zeker. GORILLA ANGREB Eigenlijk zijn de Denen van Gorilla Angreb precies het tegenovergestelde: deze oldschool-punkband heeft muzikaaltechnisch gezien minder in huis dan zijn voorganger, maar over uitstraling beschikken ze des te meer. Is Tenement Kids een band waar je een cd van zou kopen (als je van het genre houdt), Gorilla Angreb is een liveband bij uitstek. De charmante zangeres dartelt vrolijk dansend over het podium, gekleed in "asbest" nachthemd, panty en boxershort. Ze is wat hees vandaag, maar dat voegt eerder iets toe dan dat het afdoet aan het optreden. Over de muziek kunnen we kort zijn; drie-akkoordenpunk met hier en daar eens een break of een hoog gitaarriedeltje. Niet kopen, wel gaan zien zou ik zeggen. TOXOCARA Na de punk komt de wat vertrouwdere Little Devil-muziek aan bod. Toxocara, afgereisd uit Groningen, speelt rechtlijnige deathmetal. Snelle riffs, ondersteund door dubbele basdrums van de superstrakke drummer en de gebruikelijke jankende gitaarsolo's. Het Morbid Angel shirt van de gitarist is vrij toepasselijk, hoewel de band op langzamere stukken ook wat aan Gorefest doet denken. Dan is er nog de stem van de zanger: die is krachtig en heeft een aardig bereik. Van diepe grunts tot ijselijk gekrijs. Alle vertrouwde ingrediënten zitten erin. Met als bonus een bassiste die mooier is dan Kate Moss. Ik weet het, het gaat om de muziek... DIMENSIONAL PSYCHOSIS Het kan allemaal nog een stapje harder, zo bewijst Dimensional Psychosis. De band heeft zijn naam goed gekozen; psychotisch is de muziek absoluut. Hysterische gitaarriffs, blastbeats en gefreak op een keyboard. Combineer het met af en toe een ongemakkelijk ritme en je hebt...Tsja, wat eigenlijk? Chaotische blackmetal. Het devies 'less is more' is duidelijk niet aan deze band besteed. Hier en daar een beetje rust zou geen kwaad kunnen om de harde uitbarstingen wat meer impact te geven. Bij vlagen is Dimensional Psychosis erg goed, hoewel het geluid helaas niet optimaal is afgesteld. De muziek laat zich toch vooral omschrijven als bevreemde teringherrie. BLOODBASTARD Maar het wordt allemaal nog véél erger als Bloodbastard uit de coulissen komt. Met beduimelde feestmaskers op en besmeurd met varkensbloed brengt de band een log voortstampende mix van deathmetal en grindcore. Uiteraard met gewelddadige teksten over zaken als 'full body mutilation' en een ziekelijk laag brullende en schreeuwende bassist. Snellere stukken worden begeleid door vrolijke hoempapa-ritmes. Boem-tak-boem-tak-boem-tak. Geen technische opsmuk verder, zoals bijvoorbeeld bij de collega's van Prostitute Disfigurement die in de kleine zaal spelen. Dat maakt de muziek niet bijster interessant. Maar voor een half uurtje blijft het zeker leuk. RISE AND FALL Tot dat moment is het vrij rustig geweest in Little Devil. Maar de andere optredens zijn inmiddels afgelopen en Rise and Fall is aardig op weg om een grote naam in de hardcorescene te worden, dus even later is het kroegje tot de nok gevuld. Als Rise and Fall zijn eerste akkoorden inzet, barst voorin meteen de moshpit los. De chaos van gisteren wordt nog eens dunnetjes overgedaan; er wordt zelfs gecrowdsurft. Mag ook wel. Deze band heeft heel goed begrepen hoe ze diep pompende hardcorebreaks met felle, agressieve punkriffs moet combineren tot een geheel dat je bij de strot grijpt. In het oerwoud van middelmatige hardcorebandjes zie je er af en toe een die écht goed is, zo ook vanavond. De hardcorecliché's ontbreken evenwel niet: fans brullen luidkeels mee en de zanger krijgt nog eventjes last van kitscherig opendeuren-engagement van het soort "geloof niet alles wat je op tv ziet, denk zelf na". Helaas laat hij zich in zijn enthousiasme zo gaan dat hij tegen het einde ineens een hoofdwond opgelopen blijkt te hebben (was het zijn slingerende microfoon, een verdwaalde vuist?) en het optreden nogal abrupt afloopt.