Zompig, duisterder en Jimi Hendrix-imitators. Het was wel duidelijk; voor het betere gitaarwerk moest men in de Kleine Zaal zijn. Met slechts drie bands was de totale speeltijd in de zaal beperkt, maar de indruk was des te groter. ZXZW ging vliegend van start in de Kleine Zaal. DATURAH De Duitse band Daturah opent dit jaar het ZXZW festival in de kleine zaal met opbouwende, instrumentale rock. Atmosferisch, slepend en waar nodig venijnig blijft Daturah het hele optreden boeien. De band stapelt lagen muziek en in de (soms zeer) lange nummers ontvouwt zich een indrukwekkend geluidsparadigma. Veel herhaling, maar absoluut geen verveling. Een new wave-achtige synthesizer vormt de thema’s die door de stukken heen blijven repeteren. De synthesizer blijft een constante in de muziek, ook tijdens de dreunende geluidsmuren van gitaardistortion die zich soms na een lange opbouw, soms spontaan, aandienen. Ook tijdens deze bevrijdende climaxen blijft de herhaling aanwezig, als een orgasme waarin de eerste kus nog altijd voelbaar is. TONER LOW Dan volgen de nog duistere emoties van Toner Low. Een zwaar overstuurde bas, vastgehouden door een zanger die eens in het kwartier zijn overdonderend galmende basstem vrijlaat in de zaal; zware repeterende, zompige gitaarriffs op de top van de hals, afgewisseld met krakerige stonerrock-solo’s; bekkens die nooit meer dan drie dagen kunnen overleven. Als de videoschermen niet gevuld werden door de kleurige, in elkaar vloeiende beelden waar de echte stonerrockfan iedere avond al met een joint in zijn mondhoek op zijn computerscherm naar kijkt, dan had een reusachtige meteoriet die langzaam op weg is naar de Aarde om die zonder scrupules te verpulveren ook niet misstaan om de muziek te visualiseren. Of een kwaadaardige, vleesetende reuzenslak. Toner Low klinkt log, agressief, een tikje megalomaan en vooral ziekelijk. Kinderlijk gefluister, een gitarist die zijn armen in de lucht gooit alsof hij Christus op Golgotha is en een zanger die alle synthesizers overbodig maakt door de space-bliepjes die hij uit zijn stembanden weet te electrocuteren; een interessante band, dat Toner Low. Ook het publiek raakt er vrij enthousiast van. Eén bezoeker uit zijn tevredenheid door het hele optreden mee te drummen op het podium. CAUSA SUI De Denen beginnen een lievelingsvolkje te worden op ZXZW. Na het succes van Campsite vorig jaar zetten ook de 70’s rockers van Causa Sui deze keer een prima optreden neer. Een mix van de heftiger soort ouderwetse rock’n roll en de hedendaagse variant daarop. Hendrix meets Kyuss. Een subtiele vergelijking met The Doors maakt de band overbodig door een stukje L.A. Woman in een eigen nummer te verwerken. Het gaat naadloos in elkaar over, zoals het hele optreden eigenlijk vlekkeloos en strak verloopt. Wie het niet van zijn originele stijl moet hebben moet vakmanschap tonen, en dat hebben de Denen meer dan voldoende in huis. Vooral de gitarist springt in het oog: om de halve minuut perst hij er een bijzonder prettige solo uit, waarbij het wahwah-pedaal zijn specialiteit is. De man mag zijn Jimi Hendrix-hoofdband zeker ophouden. Causa Sui verdient het op de volgende editie van het Roadburnfestival te staan. Als na de bands dj fckn wckd John zijn bizarre mix van drum and bass, reggae, hardcore en hiphop op de zaal loslaat gaat het publiek in 013 pas echt helemaal los en maakt ZXZW nu al tot een succes.