Waar ik normaal kritisch naar bands kijk, ze zoveel mogelijk in een kader te bekijken ging ik op de eerste avond van het ZXZW festival los.
20:45 Boxoffice 013
Een lange rij staat voor de kaartverkoop, waarop zelfs journalisten moeten wachten. Uiteraard. Ik schik me in mijn rol van bezoeker en wacht gezellig mee, gesprekken om me heen beluisterend, blik bier in mijn hand. Het lijkt wel een drukke uitgaansavond, de rij staat tot aan V39!
Na het halen van mijn kaartje loop ik door richting de Batcave waar Blend zojuist begonnen is. Het eerste dat me opvalt, is de intense warmte in 013. Zeker in de Batcave, waar je op zweet naar buiten kan glijden. Na enkele klanken van Blend gehoord te hebben besluiten we door te lopen naar de Kleine Zaal waar Daturah speelt. De videofragmenten die op een wit doek achter het podium worden vertoond voegen veel toe aan de sfeer en doet de dromerige sound van de heren goed tot hun recht komen. Naast me staat Niels, student aan de kunstacademie, die met veel plezier naar de beelden kijkt. “Het is goed om te zien dat steeds meer bands ook echt met het hele plaatje bezig zijn, in plaats van alleen maar hun liedjes af te draaien, beetje dankjewel roepen en daarna aan het bier te gaan.” Hier kan ik het alleen maar mee eens zijn, en het valt me ook op: op de hele avond heb ik zeker zes bands gezien die er actief mee bezig waren.
21:17 Uw Hypotheekadvies
In Cul de Sac is het nog rustig als Uw Hypotheekadvies aan het opbouwen en soundchecken is. Aan tafeltjes zitten mensen met roze of witte bandjes rustig te bespreken wat er zoal komen gaat. Maar waar komen ze precies voor? Walter en Sanne, beiden 23 uit Amsterdam komen voor Feverdream en hangen daarom ook vooral rond in Cul de Sac. “Het is gewoon helemaal onze band, je weet wel, echt een rockband met bezieling.” Bezieling? Vooruit dan maar.
Na een geweldig lied van The Moldy Peaches met als belangrijkste zin “Who mistook the steak for chicken? Who'm I gonna stick my dick in?” is het tijd voor Uw Hypotheekadvies die snoeiharde noise het café in blazen. Het publiek pikt het en na 2 nummer wordt er zelfs gedanst. Dansen op noise, dat is voor echte die-hards! Voor het podium springt een man op en neer, ijsbeert door de zaal en probeert de microfoon te pakken te krijgen. Op het moment dat hij zijn benen praktisch in zijn nek legt wordt het legendarisch, een ballerina on speed! Buiten loop ik Sarah tegen het lijf, 22 jaar oud uit Nijmegen. Gevlucht voor Uw Hypotheekadvies? “Nee hoor, maar na een liedje had ik het wel gehoord. Ik wil meer kunnen dansen!” Tja, niet iedereen heeft het talent op z’n benen in de nek te leggen terwijl mensen muzikaal een muur aan het afbreken zijn.
22:16 Tephra in Little Devil
Na een stevige wandeltocht beland ik aan bij Tephra in de Little Devil. Voor mensen buiten Tilburg is het niet moeilijk om te vinden. Gewoon de mensen met bovengenoemde bandjes volgen en je komt er wel. De zware muziek van Tephra sluit perfect aan bij het publiek en de kroeg. Er wordt met het hoofd gezwierd en aandachtig geluisterd, zoals het hoort! Aan de bar kom ik Imke tegen, een studente uit Groningen, meegesleept naar de Little Devil, net op het moment dat ze oordopjes aan het kopen is. “Mijn vriend wou persé dat ik meeging, dus ja, dan gaan we maar hè. De oordopjes zijn nu gewoon heel erg nodig, net in 013 was het nog wel aan te horen, maar hier in Little Devil staat de muziek gewoonweg te hard.” Op de vraag of ze al iets gezien had wat ze erg goed vond of er nog dingen van haar gading komen antwoordt ze volmondig ja. “Net in 013 vond ik Daturah heel erg vet,.al moet ik zeggen dat ze wel iets meer afwisseling mogen hebben. Ook heb ik zin om straks lekker te dansen op Fckn wckd in 013. Dat wordt vast heel erg leuk!”
22:59 Drugs en festivals
Terug bij 013 waar buiten een groepje van vier jongens lekker een joint aan het roken zijn terwijl ze wachten op Causa Sui. Drugs en festivals, ze lijken zo met elkaar verbonden, maar waarom deze heren high worden? “Het is zeker niet omdat het programma slecht is ofzo, het is meer zo dat het lekker is. En ja, echt opletten bij de bands hoeft niet echt, want je kent toch helemaal niets, dus als je niet echt oplet is het ook niet zo erg.” Juist ja. Op de vraag of het ZXZW festival echt iets toevoegt aan de muziek in de stad wordt erg enthousiast ontvangen.
Nick: ”Ja joh, tuurlijk! Je kan hier nog echt nieuwe bandjes ontdekken, weet je hoe vet! Zonder dit festival had ik nog nooit van Japanther gehoord!”
23:34 Space Horse
In mijn leven heb ik veel pits gezien, van bands als Biohazard op grote festivals en vorig jaar nog Death Stop in de Extase tijdens de eerste editie van ZXZW.Vanavond een pit die alles verslaat in hardheid en gemis aan regels. De kerels die beuken op de klanken van Space Horse in Little Devil gaan te ver, veel te ver. Vuistslagen in het gezicht en tegen de muren op sprintende mannen zie je niet zo vaak, maar het meeste publiek weet niet goed wat ze er mee aan moeten. De organisatie grijpt in en vraagt of er rustiger gedaan kan worden. Dit helpt, maar even later gaan ze er weer flink tegenaan. Wel zijn er fans aanwezig van Space Horse. Fans die opgaan in de muziek. Pauwke, 28 uit Rotterdam, had wel verwacht dat het leuker zou zijn: “De oude band van de zanger, Heroin, was echt heel erg vet, pure San Diego sound, vuig en chaotisch, dit was toch meer chaotische ‘saaie’ punk zoals veel bands het maken.”
23:50 – 03:25 Nabespreken/dansen/drinken
Na Space Horse snel weer terug naar 013, waar de echte fans van hardere dansmuziek zich al hebben verzameld. Malle Pietje met zijn Bimbo’s klaar, dansen maar! Drukte en alcohol doet de rest en voor ik het weet zit ik met Noorse bezoekers te praten over Death Metal, de briljante band Serena Maneesh en drugs. Interessante onderwerpen die met bier op steeds makkelijker bespreekbaar worden. Na wéér bier op het terras van Cul de Sac besluit ik mijn huis op te zoeken. Morgen weer een dag om veel te ontdekken.
Zwerven op ZXZW
Enkele impressies van de eerste dag
Een zwerftocht over het ZXZW festival. Geen recensies, geen hoogdravende vergelijkingen, maar gewoon achter de grote meute aan, van bandje naar bandje. Verslaggever Wouter Jaspers verruilt het aandachtig luisteren, nummer voor nummer, voor een avond vol bier, gezelligheid en loze gesprekken. Enkele impressies van een Tilburgs festival.