Als je wekelijks naar meerdere concerten gaat begint er al snel de sleur in te raken. Om je als recensent nog echt te verrassen moet een band wat uit de kast trekken. Vandaag werd ik verrast, en hoe! Door wie? Door Woost, dat zonder moeite de Kleine Zaal van 013 plat speelt! Met nieuwe drummer, een flink stel nieuwe nummers en misschien nog wel belangrijker: een nieuwe plaat speelt het zestal uit Tilburg alsof de duivel hen op de hielen zit. Foutloos worden lang uitgesponnen nummers afgewisseld met vurige bezielde rock 'n roll. Intense gitaarmuren, rustige tussenstukken en sterke samenzang, en dat meer dan een uur lang. Nieuw werk en oude tracks worden in een sneltreinvaart afgevuurd op het publiek, dat onder de indruk meedeint op het ritme in de wereld die de band voor hén alleen maakt. SFERISCH Het optreden start rustig, de band komt op zoals gewoonlijk, maar de triomfantelijke lach van zanger Koen-Willem Toering spreekt boekdelen: vandaag moet het gaan gebeuren. Met de nieuwe cd 'RUMOUR. Open your ears'in zijn handen boven zijn hoofd springt hij over het podium, zichtbaar trots. Woost maakt melancholieke muziek. En hoe klinkt dat? Voor het beste inzicht en de meest perfecte cocktail, doe wat jaren '70 psychedelica in de blender, flinke scheut Radiohead erbij en als laatste toevoeging de sferen van Motorpsycho. Dit waren al de ingrediënten op het eerste album 'Colour my Skin,' maar komen in de nieuwe nummers nog sterker naar voren. Nieuwe nummers die met veel bezieling en verve worden gebracht. Het verveelt geen moment, geen steekje laten ze vallen: hier speelt een band van grote klasse. GASTBIJDRAGE Het nieuwe werk begint waar het oudere werk ophield. Dit kan verkeerd opgevat worden, maar dat is zeker niet de bedoeling. Waar 'Colour my Skin' uitblonk op de sferen en dromerige melancholieke partijen, gaan de nieuwe nummers nog net een stukje verder. Ze hebben een scherper randje, zijn iets ruiger; zowel qua zang als qua gitaarspel. Waar ze eerder onder andere Rudeboy van Urban Dance Squad wisten te strikken voor een gastbijdrage, kwam dit maal hulp uit Tilburgse kringen. Zanger Erik van Haaren (The New Hip/One In A Million) zorgt voor een uitbarsting van stonerrock-geweld door met zijn rauwe stem een extra dimensie toe te voegen aan eén van de hardere nummers, dat door z'n sfeer sterk doet denken aan The Screaming Trees. Weer een band die moeiteloos aan de 'cocktail Woost' toegevoegd kan worden. Hoe het verder moet met Woost zal de toekomst uit gaan wijzen. Eén ding is zeker: het predikaat 'belofte' zijn ze vanaf nu kwijt: ze gaan voor de grote eenzame hoogte. En vandaag mochten ze er al even aan proeven.