"Why not Wednesday!?" is een project van vier enthousiaste studenten van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Zij organiseren maandelijks een woensdagavond met livemuziek in Cul de sac. De eerste editie met Ninevolt, Viberider en Monomania was een daverend succes. Vanavond bewijzen Boolean, Autumn leaves en Left dat de woensdagavond meer is dan de dag, dat meneer zaagmans de week doormidden snijdt. BOOLEAN Is een viermansformatie uit Eindhoven. De flyer zegt ons: 'Think Radiohead meets the Rolling Stones meets Deus meets the Doors.' Kort samengevat, een hele grote dosis aan variatie dus. Komt dat goed uit de verf? Ja en nee. De band maakt de eerste drie nummers een vrij tamme, onwennige indruk. De nummers zijn wel aardig, maar meer dan catchy pop/rock lijkt het in eerste instantie niet te zijn. Fout! Halverwege de set slaat de sound namelijk helemaal om. De jonge honden lijken zich meer op hun gemak te voelen en stralen dat uit. Ook vindt ieder nummer die afwisselende samensmelting van de eerder genoemde bands goed samen. Nergens wordt dit irritant en het is zeer knap dat het geheel coherent klinkt. Verder valt op dat de sound grotendeels voortkomt uit het goede gitaarspel. Zowel de solo's als spanningsopbouw weet de band naar het eind toe goed vast te houden. Zo weet de band na een valse start, toch de finish moeiteloos te halen! AUTUMN LEAVES Haalt zijn muzikale roots uit de populaire aanstekelijke emocore. De Tilburgse band is geformeerd door leden van de Rockacademie. De sound ligt erg dicht bij emo broertje Awaiting Seasons. Verder lijken de bandnamen erg veel op elkaar en geeft hun website ook pijnlijk veel gelijkenissen. Beter goed gejat, dan slecht gevonden zo luid de stelling. Helaas gaat dat voor Autumn Leaves niet op. Bijna ieder nummer heeft dezelfde opbouw en er wordt veel gewerkt met clean coupletjes met distortion refreintjes. Na verloop van tijd lijkt hierdoor elk nummer op elkaar. Voor een band gevormd op de rockacademie mag je dan toch meer verwachten. Ook de praatjes tussen de nummers door zijn erg irritant. "We namen ons nog voor om niet teveel te praten." Uiteindelijk blijkt ieder woord er een teveel, omdat de band onderling veel communiceert en hierbij het publiek nauwelijks betrekt. Het enige waarmee Autumn Leaves het wint van Awaiting Seasons zijn de vocalen. Deze zijn heerlijk helder met een scherp randje en goed verstaanbaar. Verder staat Awaiting Seasons nog steeds op eenzame hoogte als emoband in het Tilburgse clubcircuit. LEFT Is opnieuw een Eindhovense band en zeker geen onbekende voor de Cul de sac. Het trio van Left heeft namelijk al meerdere malen laten zien dat zij lekkere melodieuze, energierijke gitaarrock kunnen maken. Zo ook vanavond! Vanaf de eerste noot is het duidelijk dat dit een band met veel potentie is. Niet voor niets wonnen zij de grote prijs van 2005 en stonden zij in het voorprogramma van onder andere Staind, Golden Earring en Wolfmother. In een half uur tijd vliegt de lekker toegankelijke gitaarpop je om de oren. De heren spelen met veel bezieling en geven zich helemaal over aan hun muziek, wat van alle kanten klopt vanavond. Strak, zuiver met korte adempauzes en wel functioneel geouwehoer tussen de nummers door. Na afloop reist slechts alleen nog de vraag, wanneer de heren aan de overkant in de poptempel staan. Het is duidelijk dat Cul de sac een maatje te klein aan het worden is. Dat bewezen wordt wanneer een volle Cul de sac scandeert om een toegift.