El Guapo Stuntteam begint steeds groter te worden. Geen wonder dus dat de Belgische hardrockhelden de hoofdact zijn op deze toer, die de simpele maar doeltreffende titel ‘We Rock’ draagt. De verrassing van vanavond in 013 is de psychotische trip van Made out of Babies. MOTORJESUS Welke associaties roept een band op door zichzelf Motorjesus te noemen? Oude hardrock, heavy metal, een beetje speedmetal misschien? Voor een handjevol mensen maakt deze Duitse band die verwachting meer dan waar in de kleine zaal. Motorjesus warmt het publiek op met een mix van ‘ouderwetse’ metal; rocknummers met een kop en een staart en een aardige dosis venijn zit er ook in, vooral als de gitarist een paar hardcore-riffs uit de hoge hoed tovert. De zanger laat zien dat ook hij meerdere stijlen aankan: hij beschikt over een zuivere zangstem, maar kan ook aardig brullen. De theatrale knievallen van de gitarist voorspellen alvast de komst van El Guapo Stuntteam. BOREHOLE Maar voordat de Belgen aan de beurt zijn, krijgt het langzaam binnendruppelende publiek nog drie andere, zeer uiteenlopende bands te zien. De overeenkomst die de bandjes van vanavond verbindt staat bovenaan het programma: “We rock!” Dat geldt in ruime mate voor de stoners van Borehole uit buurstad Eindhoven. De opening is verrassend goed, Borehole laat zien dat het genre meer mogelijkheden biedt dan menig stonerbandje gebruikt: ingenieuze ritmes combineren met zwaar pompende riffs. Op de achtergrond is vermakelijke retro-science fiction te zien, op het podium valt vooral de drumster op: een leuk blond meisje dat met vrolijke agressie haar drumstel te lijf gaat. Een paar nummers verder blijkt Borehole toch niet zo avontuurlijk te zijn ingesteld. De band speelt vooral rechttoe-rechtaan stonerrock op z’n Kyuss, hoewel we dat natuurlijk graag horen. MADE OUT OF BABIES Wat is dit? Men kijkt wat bedenkelijk naar het podium als MOOB (staat voor: Made Out Of Babies, niet te verwarren met Kyle’s rockband uit Southpark) begint. De ietwat avant-gardistische New Yorkers creeëren met hun duistere, bewust-amelodieuze doomrock een beklemmende sfeer die van tijd tot tijd als een te lang opgekropte frustratie losbarst in een psychotische agressie-aanval. De inventieve drummer valt op door zijn spel, maar op het podium gaat alle aandacht naar zangeres Julie. Met haar rode haar, zwarte make-up en een schattig jurkje met gescheurde panty doet ze denken aan de ‘sexy junky-look’ van PJ Harvey, maar deze Julie heeft betere zangkwaliteiten. Een echte dramaturge die geniaal een sfeer weet te verbeelden met haar stem. Op beklemming volgt agressie, om te landen in een donkere poel van wanhoop. De muzikale vertaling daarvan is ziekelijk gefluister met ongemakkelijke gitaarloopjes, lompe uitbarstingen met ijselijk gekrijs en rustpunten waarop de prachtige stem van de zangeres echt tot zijn recht komt. Als een duistere Tori Amos. THE MAJESTIC 12 Het tegenovergestelde van de experimentele stijl van MOOB zijn The Majestic 12. De Zeeuwen zorgen met hun intermezzo van simpele, zompige rock ’n rollcovers dat het publiek in de juiste stemming komt voor de hoofdact. Iggy Pop komt voorbij en ook Herman Brood en Nashville Pussy. Het is wat rommelig, maar wel een aardig tussendoortje. Echt zo’n motorclub-band: bier zuipen, bandje kijken...De zanger heeft een goede, rauwe whiskeystem. EL GUAPO STUNTTEAM De zaal staat aan het einde van de avond eindelijk vol en dat is ook het geval met het podium als één van de beste rock ’n rollbands van de lage landen aantreedt. El Guapo Stuntteam is in alles ver over de top, dus dan heb je drie gitaristen én een mondharmonicaspeler. De band wortelt in de seventies-rock en die wortelt weer in de blues, wat resulteert in heftig solerende gitaristen, bottleneck-solo’s en een gierende mondharmonica. “Gas erop!” is het motto van de aanwezige Turbojugendfiguren en die krijgen hun zin, hoewel El Guapo ook een aantal prima nummers van een (iets) rustiger kaliber speelt en daarmee zijn muzikale begaafdheid bewijst. Het is, zoals altijd bij deze band, een dampende show: theatrale gitaarduels, een zanger die er vanuit zijn nek op los soleert en tussen de nummers laat zien dat ‘ie ook nog gevoel voor humor heeft. Hoewel de drummer hem zelden laat uitpraten en middenin een zin het volgende nummer alweer inzet. Gas erop! Soms denk ik dat ik eerder geboren had moeten worden om Led Zeppelin te kunnen zien. Maar wat maakt het ook uit? Wij hebben El Guapo Stuntteam!