3voor12 leeft op: Robin Kester duikt bescheiden een nieuwe hoek in
Woonachtig in Rotterdam. De oorspronkelijk Utrechtse zangeres in TivoliVredenburg
3voor12: 'De dromerige folkpop van Robin Kester leent zich eigenlijk heel goed voor een zaal die niet tot de nok gevuld is met publiek. Met haar zwoele en intieme mini-album This Is Not a Democracy wil je eigenlijk niets liever dan je ogen sluiten en je gedachten mee laten nemen door het vreedzame tempo van haar magistrale stem. In een tamelijk gemoedelijke en rustige Ronda zette Robin er even iets meer gas op met nieuwe tracks die uitnodigen om uit die slaap te ontwaken, op te staan en losser te gaan.
Meer ‘uptempo en dansbaar’ wilde Robin met haar nieuwe plaat. En dat is gelukt. Tussen de vertrouwde rustige en hypnotiserende liedjes door gaf ze een kijkje in haar nieuwe stijl. Een nieuwe stijl waarin het ingetogen expressiever wordt, en waarbij haar zachte geluid nog steeds tot recht komt. Zowel de wat hardere rauwere als de zachte lieflijke tracks worden op mooie wijze ondersteund door een soms bescheiden, soms uitbundige lichtpresentatie die de show deed opleven.
Het opstaan en dansen moest nog wel even op zich laten wachten, want met vaste zitplaatsen valt er niet veel te swingen. ‘Ik hoop maar dat je je voetjes kunt bewegen.’ Gelukkig hoefde dat geen roet in het eten te gooien. Na talloze livestream sessies, waarbij haar publiek bestond uit een camera en een beeldscherm, mocht Robin dan eindelijk weer stralen voor een zaal gevuld met échte mensen. En stralen deed ze. ‘Crawl out of the rubble,’ zingt ze in het openingsnummer. Ja Robin, laten we dat doen. En laten we het puin maar heel ver achter ons laten.
Wennen is het wel, ook voor Robin. Zo probeert ze terwijl ze met het publiek in gesprek is soepel haar gitaar te stemmen, maar dat lukt niet altijd even goed. Eén keer na het starten van het volgende nummer moet het weer even opnieuw. Een beetje klungelig, maar vooral heel menselijk. ‘Het is weer écht live.’ Helemaal op het eind heeft ze het rijk even voor haar alleen en speelt ze het onmisbare ‘The Dirt’. Met alle ruimte op het podium en in de zaal, en de serene rust die er in het publiek heerst, lijkt het even alsof het precies zo bedoeld was.