Dyanne trapt de set af samen met haar gitarist, die bijna de hele show relaxed op een krukje hangt. Dat de Rotterdamse zich thuis voelt in Bird wordt al snel duidelijk. Ze vraagt ongegeneerd of haar gitarist haar rits op haar rug wil vast maken en loopt vrolijk zingend, zonder microfoon, door het publiek, dat tijdens de opening muisstil is.

Sherry Dyanne straalt dankbaarheid uit, wat een goede uitwerking heeft op het publiek. ‘‘Sing me a song’ gaat over dingen doen waar je het meeste van houdt. Dus dit is aan jullie: bedankt,’ vertelt de zangeres voordat ze verder gaat. Het is een verademing om de dankbaarheid bij een zangeres zo sterk te voelen. Spelen in het kleine café van Bird is geen routine geworden voor het soultalent. Sherry is spontaan, energiek en geniet met volle teugen. Ze maakt gebruik van de afstand tussen haar en het publiek, die er nauwelijks is. ‘Ik heb een geweldige mannenband bij me, maar ze willen niet zingen.’ Nog geen minuut later staat de soulzangeres als een ware dirigent tussen het zittende publiek, dat op haar teken ‘My dreams are getting better all the time’ meezingt op deze heerlijke zondagmiddag.

Twee Bob Dylan covers zorgen voor een hele andere energie in de Hofbogen. De meest opvallende keuze is ‘You gonna make me lonesome when you go’. Ondanks dat de barman aan het gillen is over kleingeld en Sherry met de tekst in haar handen zingt, wordt er een waardig eerbetoon gebracht. Het nummer wordt in een nieuw jasje gestoken en wordt ontzettend funky gebracht. De drummer, die zich tot nu toe heeft moeten inhouden, mag tijdens de Dylan-cover los. Dat geldt niet alleen voor de drummer, ook de rest van de band laat een andere kant zien. De energie in het kleine zaaltje gaat omhoog en wordt vastgehouden tot het einde. Er wordt uiteindelijk zelfs een dansje gewaagd op de stem van Sherry Dyanne. Zo mag het altijd wel zondag zijn.