Trillende trommelvliezen en onnavolgbare beats bij Jesus Cröst in WATT

Rotterdamse band presenteert cd '010'

Tekst: Jasper de Jong Foto's: Esther de Weijer ,

De in 1996 opgerichte Rotterdamse tweemansformatie Jesus Cröst had vanavond de eer om in hun eigen hometown nieuwe cd te presenteren met de titel ‘010’. Ze hebben gestaag bekendheid in de underground opgebouwd en hebben de laatste jaren door heel Europa getourd. Ze kunnen daardoor rekenen op een flinke schare fans, vooral in het buitenland.

Rotterdamse band presenteert cd '010'

De in 1996 opgerichte Rotterdamse tweemansformatie Jesus Cröst had vanavond de eer om in hun eigen hometown nieuwe cd te presenteren met de titel ‘010’. Ze hebben gestaag bekendheid in de underground opgebouwd en hebben de laatste jaren door heel Europa getourd. Ze kunnen daardoor rekenen op een flinke schare fans, vooral in het buitenland.

Zo’n 100 man mogen in het theater getuige zijn van deze presentatie. Je moet wel goed opletten, want voor je een beetje mee kon bangen met deze bruut snelle grindcore, is het nummer alweer afgelopen.

Bij de aftrap van dit optreden wordt al snel duidelijk wat deze mannen van plan zijn: Iedereen omver blazen met in hun rug de muur van versterkers en de onnavolgbare tempoversnellingen. Buiten regende het pijpenstelen, binnen geselde de drummer zijn drumvellen en werden je trommelvliezen geteisterd door de oversture distortion van de gitarist.

Als je geblinddoekt zou zijn, zou je niet denken dat deze band uit twee man bestaat, want het klinkt gewoon als een 3 of 4 mans formatie. Gitarist/zanger ‘13’ speelt namelijk over twee gitaarversterkers en een basversterker en dit maakt zijn gitaargeluid heel erg vol en bombastisch.

Drummer ‘10’ (inclusief shirt van voetbalclub ‘Excelcior’) werd wat overstemd door dit harde gitaargeluid. Als je hem wel hoort, dan is hij niet te volgen, omdat hij ongehoord snel is.

De muziek wordt gekenmerkt door veel tempowisselingen en strakke breaks. Het ene moment hoor je lome metal om even je hoofd rustig op te bangen om het volgende moment weer keihard toe te slaan met razendsnelle beats en een dikke gruntstem van ‘13’.

De nummers worden niet per stuk aangekondigd, maar per drie of vier, omdat ze anders meer tijd kwijt zouden zijn aan het aankondigen van hun nummers, dan aan het spelen. Het concert duurde uiteindelijk een half uur. Na dit half uur heeft het  publiek ongeveer veertig nummers achter de kiezen.
 
De toegift was het mooist; ‘13’ kondigde dit nummer aan en iedereen verwacht een mooie, waardige afsluiter. Het nummer wordt ingezet,10 seconden later is het over, rukt de band weer in en blijft het publiek lacherig achter, doordat het zo belachelijk snel is gegaan.

De muziek van Jesus Cröst is niet voor iedereen weggelegd, maar voor de mensen die van hardere gitaarmuziek houden is dit zeker een aanrader. De band is strak, goed op elkaar ingespeeld en de muziek is uniek in zijn soort.