Terwijl de traditionele punkers zich verzamelen in het Watt cafe, voor een ongetwijfeld stevig robbertje pogo bij het optreden van Static Thought, loopt daarnaast, netjes gescheiden door de dikke muur, de kelder van Watt langzaam vol met een heel ander soort publiek. Het publiek is jong. Opvallend jong. Maar ook oud. Daar tussenin is de representatie iets minder sterk, wat doet vermoeden dat het jongere publiek erin is geslaagd hun ouders mee te krijgen naar het optreden van Ming's Pretty Heroes -wat waarschijnlijk wel wat moeilijker zou zijn als het hier ook moshpit-muziek betrof.
Dat is dus niet het geval. Ming's Pretty Heroes -voor het gemak ook wel afgekort tot MPH- kunnen we in het hokje singer-songwriter-met-band proppen.
Schrijver hier is zangeres Ai Ming Oei (van het Rotterdams Conservatorium - Popacademie), die het weet uit te houden met een bassist die Bas heet, gitarist Clemens, toetsenist Sjoerd en drummer Jordi.
Het optreden van vanavond staat in het teken van een nieuw opgenomen album, OK Mr Mix. Opnemen is één ding, uitbrengen een ander; het concert is meteen ook bedoeld om potentiele labels op te warmen de plaat uit te brengen. Op basis van de naam zou je er met wat giswerk op kunnen komen dat er ook een electronische component aanwezig is, en dat klopt dan ook. Dat is al te zien voordat de band op het podium staat, want behalve de gebruikelijke instrumenten staat er ook een flinke collectie synths, sequencers en een loopstation klaar.
Bij het eerste nummer wordt meteen de kracht van het loopstation duidelijk.
Ming zingt solo, maar door verschillende zanglijnen uit te zetten en te loopen klinkt het als een perfect op elkaar afgestemd a capella koor; het loopstation is dus bijna als een muzikant op zichzelf in te zetten.
Na dit solo a capella intro zet de band in voor It Is All Black And White, een nummer met een melodie die doet denken aan kinderliedjes, met daarop volwassen teksten. Het begint speels en sprookjesachtig, en klimt langzaam op naar een wat zwaarder middenstuk. Ook een later nummer, Fled, roept dezelfde sfeer op in de achtergrondmelodie, al blijft het daar wat lichtere kost.
Er wordt ook afgewisseld met wat meer up tempo en steviger nummers, maar over het geheel genomen levert het optreden vooral een rustige, sfeervolle luistersessie op; het publiek komt dan ook niet echt in beweging, afgezien van wat meewiegen op de melodieen en vooral ademloos luisteren. Er komen hier en daar ook oudere nummers naar voren, zoals Shadow Scientist en Masked Ball, die echter prima passen tussen de nieuwe nummers.
Eenmaal bij de toegift aangekomen, neemt Ming achter de keys plaats om zichzelf op piano te begeleiden voor Hiding. Daarna komt er nog een apart uitstapje met een hint naar de lo-fi.
In het slotnummer Appealing klinken namelijk Nintendo- / 8-bit-achtige akkoorden, die het geheel een grappig nostalgisch accent geven.
Om het publiek niet met geheel lege handen naar huis te laten gaan in afwachting van de album-release, kan er alvast -geheel in het electronische thema- een sneak preview op usb-stick worden gekocht.
Voor MPH en de rest van de bezoekers is het vooral afwachten welk platenlabel zal toehappen.