3-in-1 voor nop in het Poortgebouw

Halfway Useless, Queen Bee en The Jumpin’ Quails

Tekst en foto's: Niels van Beers ,

Afgelopen zaterdag weer eens De Zwaan over gefietst richting het altijd gezellige Poortgebouw. Daar waar datgene gebeurt waar al het andere niet gebeurt.

Halfway Useless, Queen Bee en The Jumpin’ Quails

Afgelopen zaterdag weer eens De Zwaan over gefietst richting het altijd gezellige Poortgebouw. Daar waar datgene gebeurt waar al het andere niet gebeurt.

Daar waar je hardwerkende, ongehypete, al -dan-niet-beginnende bands kunt zien voor bijna nop! Zolang het nog kan…

Zo dus vanavond een drietal bands te weten: The Jumpin’ Quails uit het Italiaanse Turijn, ons eigen Queen Bee uit Rotterdam en Halfway Useless uit Noordwijk.

En laten we beginnen met die laatstgenoemde. En tsja, het is maar hoe je ’t bekijkt.

Met zo’n bandnaam kun je een halfvol glas of een half leeg glas verwachten natuurlijk.

Helaas bleef het vanavond bij een half leeg glas… De set, gevuld met sixties-popliedjes verloopt niet echt vlekkeloos en pas aan het einde van de show komt de vaart en swing erin waar het publiek op zat te wachten. Een ode aan The Grateful Dead voegt helaas daar verder niet veel aan toe. Hoewel de wil er zeker wel aanwezig was, bleef Halfway Useless nog echter halverwege. Of lag het aan de halfgevulde zaal? Soms heeft men aan een half woord genoeg.  

De dames van Queen Bee beschikken dan gelukkig niet over de X-factor, maar op zeker wel over de Pop-factor. Hun show gaat schuil onder een vette laag charme en veel catchy hooks en poppy breaks gevat in nummers met kop en staart. Op zijn tijd een ballad maar vooral veel pophits verpakt in een punkjasje. Het deed me zelfs denken aan wijlen Face To Face zo nu en dan. Even gekscherend gezegd staan deze dames wel hun mannetje, but: “Fear no crowd, girls!” en laat die tanden zien! 

The Jumpin’ Quails uit Italië doen eveneens hun best om er wat van te maken, maar spelen veel te langdradig. En dan rijst toch de vraag op of ze wel hebben nagedacht over hun samenstelling van de set. De spanningsboog is voor velen te kort om de aandacht erbij te houden. En dat is jammer. Want ze kunnen het wel. Clichés als “You’re Gonna Miss Me” hebben we nu al te vaak gehoord en hoeven ook geen set vullers te zijn. The Jumpin’ Quails zijn een leuke mod-achtige 60’s groep maar blijven helaas niet boeien. Ze missen een bepaalde bite die soortgelijke bands op bijvoorbeeld een Primitive Festival dan soms wel hebben. Niettemin wel weer een prima gevarieerd avondje live-muziek in het Poortgebouw!